Chłoniak grudkowy należy do grupy chłoniaków nieziarniczych o niskim stopniu złośliwości. Zwykle przez długi czas nie daje żadnych objawów. Co może świadczyć o rozwoju chłoniaka grudkowego? Jak stawia się diagnozę i jak przebiega leczenie? Jakie są rokowania? Chłoniak grudkowy należy do grupy chłoniaków nieziarniczych o niskim stopniu złośliwości. Spis treści Chłoniak grudkowy: częstość występowania Chłoniak grudkowy: patogeneza Chłoniak grudkowy: objawy Chłoniak grudkowy: diagnostyka i rozpoznanie Chłoniak grudkowy: stopień zaawansowania Międzynarodowy indeks prognostyczny chłoniaka grudkowego Chłoniak grudkowy: różnicowanie Chłoniak grudkowy: leczenie i jego skutki uboczne Chłoniak grudkowy: wznowa Chłoniak grudkowy: rokowania Chłoniak grudkowy (ang. follicular lymphoma, FL) jest dobrze zróżnicowanym nowotworem należącym do grupy chłoniaków nieziarniczych, inaczej nazywanych niehodgkinowskimi (ang. Non-Hodgkin Lymphoma). Czynniki ryzyka zachorowania na chłoniaka grudkowego nie zostały do tej pory poznane. Wywodzi się z limfocytów B, które są częścią składową układu chłonnego, tworzą ośrodki rozmnażania grudek chłonnych. Liczne, niekontrolowane podziały komórek nowotworowych w węzłach chłonnych prowadzą do powstawania guzów, których stwierdzenie przez pacjenta jest często pierwszym objawem choroby i przyczyną udania się do lekarza pierwszego kontaktu. Tkanka chłonna znajduje się w całym organizmie, dlatego nie ma typowego miejsca występowania chłoniaka grudkowego, najczęściej jednak obserwuje się jego rozwój w węzłach chłonnych szyi, pach oraz pachwin. Chłoniak grudkowy jest nowotworem o niskim stopniu złośliwości, cechuje się zazwyczaj powolnym wzrostem i dobrym rokowaniem, w literaturze opisywane są samoistne remisje choroby. Cechą charakterystyczną tego nowotworu jest długotrwały, bezobjawowy przebieg. Z tego powodu w większości przypadków choroba jest uogólniona w chwili rozpoznania, a zajęcie szpiku kostnego występuje u około 60% pacjentów. Chłoniak grudkowy: częstość występowania Chłoniak grudkowy jest nowotworem, który stanowi około 20% wszystkich chłoniaków oraz około 70% chłoniaków łagodnych, o małej dynamice rozwoju, postępujących powolnie (tzw. chłoniaki indolentne). Pod względem częstości występowania, w Europie jest drugim najczęściej opisywanym chłoniakiem, zaraz po chłoniaku rozlanym z dużych komórek B (DLBCL, Diffuse Large B-cell Lymphoma). Nieznacznie częściej rozpoznawany jest u kobiet niż u mężczyzn. Prawie zawsze występuje w dorosłych, najczęściej obserwowany jest u osób w średnim i starszym wieku, średnia wieku to 55-60 rok życia. Chłoniak grudkowy: patogeneza Chłoniak grudkowy jest nowotworem wywodzącym się ze zmienionych limfocytów B, które znajdują się w ośrodkach rozmnażania grudek chłonnych. U większości chorych za rozwój choroby odpowiedzialna jest zmiana cytogenetyczna, a dokładniej translokacja t(14,18), w wyniku której część chromosomu 18 przeniesiona została na chromosom 14. W efekcie dochodzi do powstawania w nadmiernej ilości białka antyapoptotycznego BCL2, czego skutkiem jest zahamowanie zaprogramowanej, fizjologicznej śmierci komórek i ich patologiczny, niekontrolowany rozrost. Należy zaznaczyć, że translokacja t(14,18) może występować u niektórych osób fizjologicznie i samo jej wykrycie nie stanowi podstawy do rozpoznania chłoniaka grudkowego, ani włączenia specjalistycznego leczenia. Chłoniak grudkowy: objawy Do objawów często występujących w przebiegu chłoniaka należą: limfadenopatia Powiększenie węzłów chłonnych szyi, pach jest najczęstszym objawem choroby nowotworowej układu chłonnego; powiększone węzły mają średnicę powyżej 2 cm i wyczuwane są przez pacjenta jako bezbolesne podskórne guzki lub pakiety guzków, nad którymi skóra nie jest zaczerwieniona, ani zmieniona zapalnie, nie ma przetok. Węzły chłonne są przesuwalne względem skóry. Sytuacja zmienia się, gdy powiększone są węzły chłonne położone głębiej, których nie ma możliwości zbadania przez powłoki skórne. Mogą one powodować ucisk innych narządów i powodować kaszel, uczucie duszności, ból brzucha, ból pleców czy ból w klatce piersiowej, a nawet trudności w oddychaniu. Zajęte przez proces nowotworowy mogą być także inne narządy układu limfatycznego, jak śledziona, migdałki, zdecydowanie rzadziej narządy pozalimfatyczne jak przewód pokarmowy czy skóra. zlewne nocne poty gorączka bez uchwytnej przyczyny powyżej 38oC, trwająca co najmniej 2 tygodnie niezamierzona utrata masy ciała powyżej 10% w przeciągu nie więcej niż 6 miesięcy zmęczenie brak apetytu niedokrwistość infekcje, częste przeziębienia i zakażenia, które trudno poddają się leczeniu i nawracają krwawienia, wybroczyny, zmiany na skórze spowodowane są zmniejszoną ilością płytek krwi; często pojawiają się krwawienia z dziąseł i krwawienie z nosa oraz zwiększona predyspozycja do tworzenia się zasinień splenomegalia, czyli powiększenie śledziony Chłoniak grudkowy: diagnostyka i rozpoznanie Na podejrzenie chłoniaka grudkowego lekarza mogą nakierować objawy przedmiotowe zgłaszane przez pacjenta. Do rozpoznania choroby niezbędne jest wykonanie specjalistycznych badań obrazowych i laboratoryjnych, jednak ostateczną diagnozę postawić można jedynie na podstawie badania histopatologicznego i immunohistochemicznego węzła chłonnego. Cały węzeł chłonny pobierany jest do badania w warunkach szpitalnych, w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, a następnie transportowany do laboratorium i oceniany przez lekarza specjalistę patomorfologa pod mikroskopem. Należy pamiętać, że nie należy ustalać rozpoznania na podstawie obrazu z BAC (biopsja aspiracyjna cienkoigłowa) węzła chłonnego, ponieważ nie umożliwia ona oceny struktury tkankowej nowotworu. Jest to dopuszczalne jedynie wyjątkowych sytuacjach, w których zmiany chorobowe znajdują się w nietypowej lokalizacji i pobranie ich w całości do badania nie jest możliwe. Dodatkowo należy wtedy wykonać badania cytogenetyczne, badania immunofenotypowe, a także badanie fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH, fluorescent in situ hybridization) aby ocenić, czy występuje typowa translokacja t(14,18). Na podstawie rodzaju i ilości komórek, z których zbudowany jest węzeł chłonny, lekarz rozpoznaje chłoniaka grudkowego i klasyfikuje według stopnia zaawansowania histopatologicznego: 1, 2, 3A lub 3B. U każdego pacjenta, u którego rozpoznano chorobę należy wykonać między innymi: mielogram i trepanobiopsję szpiku, aby potwierdzić lub wykluczyć rozsiew nowotworu do szpiku kostnego morfologię krwi obwodowej z rozmazem badania biochemiczne wydolności wątroby i nerek badania aktywności dehydrogenazy mleczanowej (LDH, lactate dehydrogenase) stężenia beta2-mikroglobuliny, proteinogram oraz wiele innych badań laboratoryjnych i obrazowych. Dopiero po dokonaniu pełnej diagnostyki i określeniu stanu zdrowia pacjenta możliwe jest włączenie specjalistycznego leczenia. Chłoniak grudkowy: stopień zaawansowania Po badaniu histopatologicznym węzła chłonnego i zdiagnozowaniu chłoniaka grudkowego, lekarz musi określić stopień zaawansowania choroby nowotworowej (ang. staging). Jest to niezbędne do ustalenia dalszego planu leczenia pacjenta. Systemem który umożliwia lekarzowi ocenę stopnia rozprzestrzenienia się chłoniaka grudkowego jest międzynarodowa klasyfikacja wg. Ann Arbor. Oceniamy w niej ilość zajętych grup węzłów chłonnych oraz innych narządów układu chłonnego, ich stosunek względem przepony, zajęcie szpiku kostnego, a także zajęcie odległych narządów. Dodatkowym parametrem branym pod uwagę podczas ustalania stopnia zaawansowania choroby jest występowanie objawów ogólnych choroby, takich jak nocne zlewne poty, gorączka powyżej 38oC bez uchwytnej przyczyny trwająca powyżej 2 tygodni, a także utrata masy ciała o 10% w czasie nie dłuższym niż 6 miesięcy. Gdy lekarz stwierdza obecność powyższych objawów, do cyfr rzymskich określających zaawansowanie choroby od I do IV dodaje literę "B", jeżeli objawy ogólne nie występują, dodaje literę "A". Literą "E" w klasyfikacji Ann Arbour oznacza się chłoniaka grudkowego, który ma lokalizację pozawęzłową, czyli zajmuje narząd lub tkanki inne niż węzły chłonne (ang. extranodal). Literę "S" dodaje się, gdy proces nowotworowy obejmuje śledzionę. Stadium zaawansowania choroby Charakterystyka I Zajęcie tylko jednej grupy węzłów chłonnych lub ograniczone zajęcie pojedynczego narządu lub miejsca pozalimfatycznego (I E) II Zajęcie dwóch lub więcej grup węzłów chłonnych tylko po jednej stronie przepony lub zlokalizowane zajęcie miejsca pozalimfatycznego z objęciem jednej lub więcej okolic węzłów chłonnych (II E) III Zajęcie węzłów chłonnych po obu stronach przepony, może towarzyszyć zajęcie miejsca pozalimfatycznego (III E) IV Rozlane lub rozsiane zajęcie jednego lub więcej narządów pozalimfatycznych A Objawy ogólne nie występują B Objawy ogólne występują S Zajęcie procesem nowotworowym śledziony Międzynarodowy indeks prognostyczny chłoniaka grudkowego Do oceny rokowania u chorych na chłoniaka grudkowego służy międzynarodowy wskaźnik prognostyczny chłoniaka grudkowego (ang. Follicular Lymphoma-specific International Prognostic Index, FLIPI). Na podstawie poniższych 5 parametrów możliwe jest określenie ryzyka progresji choroby po skończonym leczeniu oraz dostosowanie ilości wizyt kontrolnych u lekarza prowadzącego 1 → prognoza przeżycia całkowitego zajęcie więcej niż 4 lokalizacji węzłowych wiek pacjenta powyżej 60 lat podwyższona aktywność dehydrogenazy mleczanowej (LDH) choroba w stadium III lub IV zaawansowania klinicznego według Ann Arbor stężenie hemoglobiny poniżej 12 g/dl RYZYKO Liczba czynników Chorzy 5-letnie przeżycie całkowite 10-letnie przeżycie całkowite Niskie 0-1 36% 91% 71% Pośrednie 2 37% 78% 51% Wysokie >=3 27% 53% 36% FLIPI 2 → prognoza przeżycia wolnego od progresji węzły chłonne powyżej 6 cm wielkości zajęcie szpiku kostnego wiek pacjenta powyżej 60 lat beta2-mikroglobulina powyżej górnej granicy normy stężenie hemoglobiny poniżej 12 g/dl RYZYKO Liczba czynników Chorzy 5-letnie przeżycie całkowite 10-letnie przeżycie całkowite Niskie 0-1 20% 91% 80% Pośrednie 2 53% 69% 51% Wysokie >=3 27% 51% 19% Chłoniak grudkowy: różnicowanie Chłoniaka grudkowego należy różnicować z innymi chorobami nowotworowymi układu limfatycznego, zwłaszcza z pozostałymi chłoniakami nieziarniczymi z małych limfocytów B. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na: przewlekłą białaczkę limfocytową (CLL, chronic lymphocytic leukemia) chłoniaka z komórek płaszcza (MCL, mantle cell lymphoma) śledzionowego chłoniaka strefy brzeżnej (SMZL, plenic B-cell marginal zone lymphoma) chłoniaka limfoplazmocytowego (LPL, lymphoplasmacytic lymphoma) Przed postawieniem ostatecznej diagnozy należy wykluczyć powyższe choroby rozrostowe, ponieważ charakteryzują się występowaniem podobnych objawów klinicznych. Bez badania histopatologicznego tkanki zmienionej chorobowo i badania immunohistochemicznego nie należy rozpoznawać chłoniaka grudkowego. Chłoniak grudkowy: leczenie i jego skutki uboczne Leczenie chłoniaka grudkowego powinno być dostosowane indywidualnie do każdego pacjenta, w zależności od klasyfikacji histopatologicznej chłoniaka, stopnia zaawansowania klinicznego choroby, wieku chorego, jego stanu zdrowia oraz występowania chorób towarzyszących. Odbywa się ono najczęściej w wyspecjalizowanych ośrodkach, gdzie lekarze specjaliści dobierają chorym odpowiednie schematy leczenia. Do głównych celów terapii należą: zahamowanie wzrostu nowych komórek nowotworowych zniszczenie komórek nowotworowych leczenie objawów choroby poprawa jakości życia pacjenta Metody leczenia chłoniaka grudkowego OBSERWACJA Pacjent u którego zdiagnozowano nowotwór o niewielkiej masie, ale u którego nie występują jeszcze objawy chorobowe, jak ból, gorączka, utraty masy ciała czy nocne zlewne poty, często poddawany jest uważnej obserwacji, bez stosowania jakiegokolwiek leczenia. Chorzy są pod stałą opieką lekarzy, a specjalistyczna terapia włączana jest dopiero po pojawieniu się pierwszych objawów choroby lub ich postępowaniu. Cały proces jedynie monitorowania pacjenta może trwać nawet 10 lat. Zaobserwowano przypadki (5-25% chorych) samoistnej regresji chłoniaka grudkowego o niskim stopniu zaawansowania i niewielkiej masie nowotworu. Do działań niepożądanych tej metody leczenia należy narastający stres pacjenta związany z brakiem podawania leków i postawą wyczekującą. Bardzo ważna jest rozmowa lekarza z pacjentem, podczas której chory ma czas i okazję zadać wszelkie nurtujące go pytania odnośnie choroby i terapii. RADIOTERAPIA Radioterapia to metoda leczenia polegająca na hamowaniu wzrostu i zniszczeniu komórek nowotworowych przy wykorzystaniu promieniowania. W terapii chłoniaka grudkowego najczęściej stosowana jest radykalna teleradioterapia obszarów pierwotnie zajętych. Jest to technika, w której wiązka promieniowania generowana jest przez specjalne urządzenie umieszczone w pewnej odległości od tkanek i kierowana na obszar ciała, w którym znajduje się nowotwór. Nowoczesne urządzenia umożliwiają precyzyjne skierowanie wiązki promieni na miejsce zmienione chorobowo, co pozwala na ochronę zdrowych tkanek sąsiadujących. Do działań niepożądanych tej terapii należą objawy związane z napromienianiem narządów objętych procesem rozrostowym lub z nimi sąsiadujących, których nie ma możliwości przed promieniowaniem ochronić. Skóra może stać się sucha, wiotka i bardziej napigmentowana, a na jej powierzchni często pojawiają się teleangiektazje, czyli pajączki naczyniowe. Do bardzo rzadkich powikłań leczenia należy wystąpienie wtórnego nowotworu w tkankach, które uległy napromieniowaniu. Należy o tym pamiętać decydując się na tę metodę leczenia. CHEMIOTERAPIA Chemioterapia to metoda lecznicza polegająca na podawaniu chorym specjalistycznych leków, tzw. cytostatyków, mających za zadanie zniszczenie, zahamowanie wzrostu oraz blokowanie podziałów komórek nowotworowych. Leki podawane są drogą dożylną, doustną lub dokanałową, w przypadku gdy doszło do rozsiewu nowotworu do ośrodkowego układu nerwowego i wymagane jest podanie chemioterapii do płynu mózgowo-rdzeniowego. Lekarz specjalista decyduje o drodze podania, rodzaju i schematu chemioterapii, jakiej poddany będzie pacjent. Terapią wielolekową nazywa się schemat leczenia, w którym wykorzystywane jest kilka chemioterapeutyków jednocześnie. Do działań niepożądanych chemioterapii należą między innymi niedokrwistość, złe samopoczucie, bóle głowy, nudności i wymioty, gorączka, objawy grypopodobne, owrzodzenia jamy ustnej i gardła, przejściowe osłabienie lub utrata włosów, zmiany skórne, biegunki, zaparcia, zaburzenia cyklu miesiączkowego, a także problemy z oddawaniem moczu, a nawet zmiana jego koloru. Wystąpienie działań niepożądanych oraz ich intensywność zależy indywidualnie od organizmu każdego pacjenta, zastosowanej terapii i schematu leczenia, skojarzenia leków. Skutki uboczne częściej pojawiają się podczas terapii wielolekowej niż monoterapii. GŁÓWNE SCHEMATY LECZENIA CHŁONIAKA GRUDKOWEGO Schematy leczenia z wykorzystaniem kilku chemioterapeutyków ustalane są w zależności od zaawansowania klinicznego nowotworu według klasyfikacji Ann Arbor i wskaźnika rokowniczego FLIPI. Terapia składa się najczęściej z 2-4 lub 6-8 cykli chemioterapii podawanych co 3-4 tygodni. CVP (cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon) R-CVP (rytuksymab, cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon) CHVP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon) R-CVP (rytuksymab, cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon) IMMUNOTERAPIA Radioimmunoterapia, czyli leczenie za pomocą przeciwciała monoklonalnego, do którego dołączona jest substancja promieniotwórcza. Jest to specjalistyczny lek, który po rozpoznaniu antygenów znajdujących się na komórkach nowotworowych, uwalnia substancję promieniotwórczą i w ten sposób niszczy komórki zmienione nowotworowo. Przeciwciałami stosowanymi w terapii chłoniaka grudkowego są rytuksymab, a także przeciwciała znakowane promieniotwórczym radioizotopem jak 90Y- ibrytumomab tiuksetanu i jodek sodu 131 tositumomab. LECZENIE OPERACYJNE Nowotwory układu limfatycznego rzadko obejmują jedną okolicę ciała, więc leczenie operacyjne zdarza się w wyjątkowych sytuacjach, nie jest to typowa metoda leczenia chłoniaków, a guzów litych. PRZESZCZEPIENIE KOMÓREK MACIERZYSTYCH Przeszczepienie komórek macierzystych jest metodą leczenia obarczoną występowaniem wielu działań niepożądanych i z tego powodu nie jest stosowana rutynowo. Polega na pobraniu własnych komórek macierzystych pacjenta (autoprzeszczep, przeszczep autogeniczny) lub od specjalnie dobranego dawcy (alloprzeszczep, przeszczep allogeniczny) i wszczepieniu ich z powrotem po zakończeniu wysokodawkowej chemioterapii, która ma za zadanie zniszczyć komórki nowotworowe. Komórki macierzyste wprowadza się do organizmu pacjenta poprzez wlew dożylny. OBSERWACJA PO LECZENIU Chory, który przebył leczenie chłoniaka grudkowego powinien pozostawać z prowadzącym lekarzem hematologiem w stałym kontakcie i zgłaszać się na wyznaczane wizyty kontrolne. Badanie podmiotowe i przedmiotowe pacjenta oraz badania laboratoryjne, powinny być wykonywane przez pierwsze 5 lat po ukończeniu terapii co 3-6 miesięcy, a następnie co 1 rok, lub częściej kiedy lekarz prowadzący pacjenta uzna to za konieczne. Badania obrazowe, jak tomografia komputerowa, nie powinny być wykonywane przy każdej wizycie lekarskiej ze względu na duże dawki szkodliwego promieniowania rentgenowskiego. Wystarczy, gdy będą zlecane co 6 miesięcy przez pierwsze 2 lata, a następnie raz do roku. Częste kontrole lekarskie i dokładna diagnostyka chorych umożliwiają w szybkim czasie wykrycie nawrotu choroby i ponowne włączenie leczenia. Chłoniak grudkowy: wznowa Choroba nawrotowa oznacza ponowne pojawienie się komórek nowotworowych w organizmie pacjenta. Aby określić, czy chłoniak grudkowy przekształcił się w formę agresywną, należy ponownie pobrać węzeł chłonny do badania histopatologicznego. Schemat leczenia pacjenta z nawrotem choroby nowotworowej zależy w dużej mierze od jego stanu zdrowia oraz skuteczności stosowanych wcześniej metod leczenia. W terapii choroby nawrotowej stosuje się najczęściej immunochemioterapię, rytuksymab w monoterapii oraz chemioterapię wysokodawkową wraz z przeszczepianiem własnych komórek macierzystych pacjenta. Należy pamiętać o wykonywaniu badań obrazowych w trakcie leczenia oraz oceny odpowiedzi na leczenie przy pomocy tomografii komputerowej (TK) rezonansu magnetycznego (MRI) lub pozytonowej tomografii emisyjnej (PET, positron emission tomography). Badanie PET to specjalistyczna technika obrazowania wykorzystująca promieniowanie wytwarzane w tkankach pacjenta zmienionych chorobowo, po wcześniejszym podaniu mu dożylnie radiofarmaceutyku. Najczęściej jest to 18F fluorodeoksyglukoza (FDG), która zawiera promieniotwórczy izotop fluoru. W związku z tym, że metabolizm znakowanej glukozy w tkankach nowotworowych jest identyczny jak zwykłej glukozy i dużo intensywniejszy niż w zdrowych tkankach, można z dużą dokładnością zlokalizować obszary w organizmie chorego, w których toczy się proces nowotworowy. Chłoniak grudkowy: rokowania Chłoniak grudkowy jest nowotworem układu chłonnego postępującym powoli, o małej złośliwości i zazwyczaj dobrym rokowaniu. Jego cechą charakterystyczną jest wieloletni przebieg, chory może przeżyć około 10 lat bez leczenia, gdy chłoniak nie powoduje żadnych objawów i zostanie zdiagnozowany we wczesnym stadium zaawansowania klinicznego. U 15% chorych do progresji choroby dochodzi bardzo szybko, od rozpoznania nowotworu do zgonu mijają jedynie około 2 lata. Do oceny rokowania u chorych na chłoniaka grudkowego służy międzynarodowy wskaźnik prognostyczny chłoniaka grudkowego FLIPI1 oraz FLIPI2, które zostały omówione dokładniej powyżej.

Chłoniak limfocytowy skóry; Chłoniak limfocytowy skóry, inaczej nazywany limfocytomą boreliozową, jest rzadkim objawem boreliozy, ale znacznie częściej spotykanym u dzieci niż u dorosłych. Lokalizuje się zwykle na małżowinie usznej, brodawce sutkowej lub mosznie jako niebolesny czerwononiebieski guzek.

^{Co to jest chłoniak? Najprostsza odpowiedź mogłaby brzmieć następująco: Chłoniak to nowotwór rozwijający się z komórek układu limfatycznego. Układ limfatyczny jest niezbędny dla prawidłowej obrony naszego organizmu przed infekcjami oraz przed rozwojem niektórych poważnych chorób. Komórki, które tworzą układ limfatyczny to limfocyty powstające podobnie jak inne komórki krwi w szpiku kostnym. Część limfocytów krąży we krwi, stanowiąc jeden z rodzajów krwinek białych. Limfocyty tworzą także ważne narządy tego układu: grasicę, śledzionę, migdałki i bardzo liczne węzły chłonne. Istnieją dwa rodzaje chłoniaków: nieziarnicze chłoniaki złośliwe (Non-Hodgkin Lymphoma – NHL) oraz chłoniak Hodgkina (choroba Hodgkina, Hodgkin Disease- HD, dawna nazwa ziarnica złośliwa lub lymphogranulomatosis maligna – LGM). Tworzą one łącznie trzecią co do częstości występowania grupę nowotworów wieku dziecięcego – do 18 roku życia. Prawdopodobieństwo zachorowania na chłoniak nieziarniczy (NHL) rośnie wraz z wiekiem i obserwuje się stały wzrost liczby zachorowań u dorosłych (wzrost o 3-4% w skali roku). DEFINICJA NHL: Nieziarnicze chłoniaki złośliwe to nowotwory pojawiające się jako skutek klonalnego rozrostu komórek limfoidalnych czyli limfocytów B, limfocytów T lub komórek naturalnej cytotoksyczności – NK, w różnych stadiach ich różnicowania się. Na nieziarnicze chłoniaki złośliwe częściej chorują chłopcy (3:1). Choroba ta jest niezwykle rzadko rozpoznawana u niemowląt, około 70% zachorowań dotyczy dzieci między 5 a 15 rokiem życia. Dzieci z wrodzonymi jak i nabytymi niedoborami immunologicznymi takimi jak: zespół ataxia-teleangiektazja, zespół Wiskotta-Aldricha, pospolity zmienny niedobór odporności, niedobory immunologiczne związane z chromosomemX, zespół Blackfana-Diamonda, stany po transplantacjach szpiku i narządów i inne stany chorobowe gdy chory podlega leczeniu immunosupresyjnemu, zakażenia wirusowe (EBV, HTLV-1, HIV-8, HIV) są wielokrotnie bardziej narażone na zachorowanie na chłoniaki złośliwe i dlatego istotne jest traktowanie ich jako grupy ryzyka. W jaki sposób ustalana jest diagnoza chłoniaka? Do ustalenia rozpoznania choroby konieczne jest pobranie fragmentu chorego narządu np. węzła chłonnego szyjnego, migdałka podniebiennego lub wycinka z guza rosnącego w klatce piersiowej czy w brzuchu. Wycinek taki jest następnie badany przez lekarza histopatologa, którego rola polega na określeniu z jakim typem chłoniaka mamy do czynienia. Prawidłowa diagnoza histopatologiczna ma zasadnicze znaczenie dla skutecznego leczenia pacjenta, gdyż dla każdego z typów NHL opracowano inne zestawy leków cytostatycznych (tzw. schematy leczenia). Przy podejrzeniu rozrostu chłoniakowego nie ma praktycznego zastosowania biopsja igłowa węzła, a jedynie operacyjne pobranie całego węzła lub wycinka z guza węzłowego. Badania z użyciem przeciwciał monoklonalnych pozwalają różnicować NHL z odczynami zapalnymi bądź nowotworami wywodzącymi się z innych tkanek, ale przede wszystkim umożliwiają określenie przynależności liniowej danego klonu komórek chłoniaka (linia limfocytów B, T, NK). Coraz większą wartość rokowniczą mają także badania genetyczne i molekularne wykrywające specyficzne dla danego podtypu NHL zaburzenia genetyczne. Ważne jest także pobranie szpiku kostnego i płynu mózgowo-rdzeniowego oraz wykonanie szeregu innych badań we krwi oraz badań obrazowych takich jak ultrasonograficzne badanie jamy brzusznej, tomografia komputerowa klatki piersiowej i/lub jamy brzusznej. Badania te mają na celu ustalenie, czy choroba ma tylko jedno ognisko, czy też i jak bardzo choroba jest rozprzestrzeniona? Z uwagi na agresywny przebieg choroby wszelkie badania diagnostyczne należy przeprowadzać bardzo szybko, tak aby nie opóźniać włączenia leczenia. Jak klasyfikowane są chłoniaki nieziarnicze w oparciu o badania histopatologiczne? Pod względem histopatologicznym NHL u dzieci przynależą głównie do trzech grup: Chłoniaki z komórek prekursorowych, limfoblastyczne T-komórkowe lub nie-B, nie-T (pro lub pre-B-komórkowe)- stanowią około 30-35% Chłoniaki z komórek dojrzałych (obwodowych) B: typu Burkitta lub rzadziej nie-Burkitta- stanowią około 45-50% Chłoniaki anaplastyczne olbrzymiokomórkowe, dotyczy najczęściej proliferacji z linii T lub null-cell (anaplastic large cell lymphoma- ALCL) – stanowią około 15% Inne rzadziej występujące to np.: rozlany chłoniak z dużych komórek B (diffuse large B-cell lymphoma – DLBCL) lub pierwotny śródpiersiowy chłoniak z dużych komórek B (primary mediastinal large B-cell lymphoma – PM-LBCL). Jakie objawy mogą wskazywać na rozwijający się w naszym organizmie chłoniak nieziarniczy? Nieziarnicze chłoniaki złośliwe to nowotwory o bardzo zróżnicowanych i często niespecyficznych objawach wstępnych. Tym niemniej należy dokładać wszelkich starań, aby diagnozę stawiać jak najszybciej, pamiętając, że każde dziecko czy młody człowiek z tą chorobą ma olbrzymie szanse na całkowite wyleczenie. Szanse te są tym większe, im wcześniej włączone jest specyficzne leczenie, zanim dojdzie do szerokiego rozprzestrzenienia się choroby w organizmie. Chłoniak nieziarniczy (NHL) może wzrastać w każdym miejscu w organizmie dziecka, gdzie zwykle lokalizuje się tkanka limfatyczna, zgrupowana w postaci węzłów chłonnych, migdałków w nosogardle, w grasicy czy w kępkach Peyera w przewodzie pokarmowym. Poza węzłami chłoniaki zajmować mogą inne narządy takie jak np.: wątroba, śledziona, szpik kostny, skóra i tkanka podskórna, tkanka płucna. Początkowo nowotwór zajmuje jedno miejsce (np. jeden węzeł chłonny w klatce piersiowej, jamie brzusznej czy na szyi), ale potrafi on bardzo szybko się rozprzestrzenić dając wiele zajętych chorobowo miejsc. Dzieje się tak dlatego, że nieprawidłowe, zmienione nowotworowo limfocyty krążą w obrębie całego organizmu i praktycznie nie ma dla nich miejsc niedostępnych. Chłoniaki nieziarnicze, na które chorują dzieci, młodzież czy młode osoby dorosłe cechuje zwykle agresywny i dość szybki rozrost, a więc wywiad chorobowy jest zazwyczaj krótki i najczęściej nie przekracza 2-3 tygodni. Chorobę sygnalizują objawy zależne od pierwotnej lokalizacji nowotworu jak np. niebolesne powiększenie regionalne węzłów chłonnych obwodowych; duszność czy kaszel w lokalizacji w obrębie klatki piersiowej (najczęściej w śródpiersiu), a niespecyficzne bóle brzucha, zaparcia stolca lub krwawienia z przewodu pokarmowego w lokalizacji brzusznej. Część chorych manifestuje także objawy ogólne (tzw. B-symptoms): Gorączka trwająca zwykle > 7 dni Osłabienie Utrata wagi Nocne poty Z dużym uproszczeniem, przydatnym jednakże w praktyce, można podzielić postaci kliniczne NHL u dzieci na: POSTAĆ BRZUSZNA – dotyczy około 38% chorych POSTAĆ ŚRÓDPIERSIOWA – dotyczy około 30% chorych POSTAĆ WĘZŁOWA – dotyczy około 11% chorych ZAJĘCIE UTKANIA LIMFATYCZNEGO PIERŚCIENIA GARDŁOWEGO WALDEYERA – dotyczy około 10% chorych POSTACI ROZSIANE z zajęciem licznych grup węzłów chłonnych, płynem w otrzewnej i/lub opłucnej, zajęciem wątroby, śledziony, tkanki płucnej, skóry, szpiku czy ośrodkowego układu nerwowego (OUN). BADANIA DIAGNOSTYCZNE: Podstawowym badaniem jest ocena histopatologiczna pobranego węzła chłonnego lub wycinków tkankowych. Ponadto konieczne jest u każdego chorego wykonanie szeregu badań umożliwiających określenie stopnia zaawansowania choroby. Takiej oceny dokonuje się w oparciu o: Szczegółowy wywiad uwzględniający występowanie wszelkich objawów ogólnych Badanie fizykalne pozwalające znaleźć węzłowe i pozawęzłowe okolice zajęte wstępnie przez chłoniaka i ocenić stan ogólny chorego wg. skali Karnofsky’ego Badania obrazowe pozwalające na szczegółowe (wielkość) określenie okolic zajętych, zarówno uchwytnych w badaniu fizykalnym jak i podejrzewanych w oparciu o wywiad (badania radiologiczne klp w dwu płaszczyznach AP i boczne kości; USG: jamy brzusznej, węzłów chłonnych, opłucnej-w razie wysięków, jąder; tomografia komputerowa, magnetyczny rezonans jądrowy, scyntygrafia Badanie szpiku kostnego- biopsja aspiracyjna i trepanobiopsja Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego Badanie cytomorfologiczne i immunologiczne wysieku opłucnowego lub/i otrzewnowego (uwaga! niekiedy umożliwia postawienie diagnozy histopatologicznej i pozwala uniknąć operacji brzusznych czy na klatce piersiowej!) OCENA STOPNIA ZAAWANSOWANIA KLINICZNEGO CHOROBY: Ocena stadium zaawansowania choroby ma podstawowe znaczenie dla podjęcia optymalnego schematu leczenia oraz dla celów prognostycznych. Tabela 1. Stopień zaawansowania klinicznego chłoniaków złośliwych wg. klasyfikacji Stadium I -pojedyncza węzłowa lub pozawęzłowa zmiana bez lokalnej progresji. NIE!: lokalizacja śródpiersiowa, brzuszna lub nadtwardówkowa Stadium II – mnogie zmiany węzłowe lub/i pozawęzłowe po tej samej stronie przepony z lub bez lokalnej progresji. NIE!: lokalizacja śródpiersiowa, nadtwardówkowa lub rozlana nieresekcyjna zmiana brzuszna Stadium III – zmiany po obu stronach przepony-wszystkie zmiany w klatce piersiowej (śródpiersie, grasica, opłucna)- rozlana, nieresekcyjna zmiana brzuszna- zajecie przestrzeni nadtwardówkowej- wieloogniskowe zajęcie kości Stadium IV Wszystkie guzy węzłowe i pozawęzłowe, przebiegające z równoczesnym zajęciem szpiku kostnego lub/i OUN (NHL rozpoznaje się wówczas, gdy liczba blastów chłoniakowych w szpiku nie przekracza 25% oraz brak ich we krwi obwodowej) Gdy choroba jest w stadium I możemy powiedzieć, że jest to jej wczesne stadium, gdy zaś w stadium II, że jest lokalnie zawansowana. Natomiast gdy ogniska choroby obecne są po obydwu stronach przepony jest to już wyższy stopień zaawansowania choroby. W stadium IV nowotwór jest szeroko rozprzestrzeniony. LECZENIE: W leczeniu NHL u dzieci stosowane są obecnie wielolekowe programy chemioterapii, dostosowane do typu histopatologicznego chłoniaka, do jego stadium zaawansowania i innych określonych czynników ryzyka. Jest to leczenie bardzo intensywne, obarczone licznymi potencjalnymi powikłaniami, które musi być prowadzone w wyspecjalizowanych ośrodkach klinicznych z odpowiednim zapleczem diagnostycznym i terapeutycznym. W ten sposób udaje się uzyskać znaczny odsetek wieloletnich remisji i całkowitych wyleczeń, sięgający 80% (w niższych stadiach zaawansowania nawet 95% – 100%). Na podstawie wieloletnich obserwacji ustalono, że już 2-letnie wolne od wznowy przeżycie z dużym prawdopodobieństwem świadczy o wyleczeniu dziecka. Nawroty choroby zdarzają się głównie w pierwszym roku leczenia, rzadziej w drugim roku, a wyjątkowo rzadko w późniejszych latach.}

WYSOKI ( High Alimentary Lymphoma – HGAL) – limfoblastyczny, immunoblastyczny lub z dużych kom. Chłoniak przewodu pokarmowego u kota. Chłoniak przewodu pokarmowego u kota początkowo może przebiegać bezobjawowo. Oznacza to, że objawy pojawią się dopiero po 1-3 miesiącach. Utrata masy ciała, kacheksja, wyniszczenie.

Last updated lip 20, 2018 Chłoniak jest rodzajem nowotworu układu limfatycznego. Wpływa on na funkcjonowanie i pracę białych krwinek zwanych limfocytami. Wpływa na rodzaj białych krwinek zwanych limfocytami. Pomagają one zwalczać choroby, które atakują organizm człowieka. Odgrywają ważną rolę w układzie rodzaj raka zaczyna się w białych ciałkach krwi lub limfocytach. Związku z tym, że jest on obecny w krwioobiegu, może rozprzestrzeniać się lub dawać przerzuty różnym częściom ciała. Chłoniak może występować w każdym wieku, ale jest jedną z najczęstszych przyczyn raka u dzieci i młodych ludzi w wieku od 15 do 24 lat. W większości przypadków jest on wyleczalny. Informacje w pigułce Chłoniak jest nowotworem węzłów chłonnych i układu limfatycznego. Dwa główne typy to typu T oraz typ B – najbardziej popularny. Głównym objawem jest zwykle: powiększenie węzłów chłonnych, które nie ustępuje, jak zwykle po przechodzonej infekcji. Nie ma sposobu, aby zapobiec rozwoju chłoniaka, ale wskaźniki przeżycia po leczeniu są dobre. Objawy Objawy chłoniaka są podobne do chorób takich jak choroby wirusowe i przeziębienie, ale trwają dłużej niż można się było spodziewać. Niektóre osoby nie będą miały żadnych objawów, ale niektóre mogą zauważyć obrzęk węzłów chłonnych. Są one rozmieszczone na całym ciele, często w szyi, pachwinie, brzuchu lub pod pachami. Obrzęki są zwykle bezbolesne, ale ból może wystąpić, gdy powiększone gruczoły naciskają na narządy, kości i inne struktury. Bardzo często symptomy chłoniak są mylone z objawem bólu pleców. Węzły chłonne mogą puchnąć podczas różnych infekcji, takich jak przeziębienie, ale w chłoniaku obrzęk nie znika. Ból towarzyszy obrzękowi, jeśli jest spowodowany infekcją. Niestety, nakładanie się objawów może prowadzić do błędnej diagnozy. Jakikolwiek, niepokojący obrzęk gruczołów powinien być przesłanką wartą zweryfikowania u lekarza. Inne objawy obu typów chłoniaka mogą obejmować: Przewlekła gorączka bez aktywnej infekcji, nocne poty, gorączka i dreszcze, utrata masy ciała i utrata apetytu, swędzenie ciała, uporczywe zmęczenie lub brak energii, ból w węzłach chłonnych po wypiciu alkoholu. Dodatkowe objawy, które mogą wskazywać na chłoniaka nieziarniczego obejmują: uporczywy kaszel, duszność, ból lub obrzęk brzucha. Ból, osłabienie, paraliż lub inne zaburzenie czucia mogą wystąpić, gdy powiększony węzeł chłonny naciska na nerwy rdzeniowe lub rdzeń kręgowy. Chłoniak może się szybko rozprzestrzeniać z węzłów chłonnych do innych części ciała poprzez układ limfatyczny. W miarę rozprzestrzeniania się nowotworowych limfocytów w inne tkanki, zdolność organizmu do zwalczania infekcji słabnie. Przyczyny Nowotwór pojawia się, gdy dochodzi do niekontrolowanego wzrostu nieprawidłowych komórek, które rozwijają się i rozprzestrzeniają. Normalnie funkcjonujący system likwiduje te komórki. Tkanka limfatyczna jest połączona z całym ciałem. Jeśli komórki nowotworowe rozwiną się w układzie limfatycznym, mogą łatwo przenosić się z pierwotnego miejsca do innych tkanek i narządów, w tym także poza układem. Chłoniak najczęściej rozprzestrzenia się na wątrobę, szpik kostny lub płuca. W ziarnicy złośliwej nowotwór zazwyczaj atakuje jeden węzeł chłonny po drugim. W przypadku chłoniaka nieziarniczego nowotwory mogą powstawać w różnych węzłach chłonnych, pomijając pozostałe. Dokładnie, co powoduje chłoniaka jest niejasne, ale istnieją pewne czynniki ryzyka. Czynniki ryzyka Dwa różne typy chłoniaka mają różne czynniki ryzyka. Chłoniak nieziarniczy Czynniki ryzyka dla chłoniaka nieziarniczego obejmują : Wiek: Większość chłoniaków występuje u osób w wieku powyżej 60 roku życia, ale niektóre typy częściej atakują dzieci i młodych ludzi. Płeć: niektóre typy są bardziej prawdopodobne u kobiet, inne częściej u mężczyzn. Pochodzenie etniczne i lokalizacja: osoby rasy białej są mniej narażone na rozwój chłoniak. Chemikalia i promieniowanie: Promieniowanie jądrowe i niektóre chemikalia stosowane w rolnictwie zwiększają ryzyko powstania chłoniak nieziarniczego. Niedobór odporności: osoba z osłabionym układem odpornościowym jest bardziej zagrożona. Może to być spowodowane np. HIV lub AIDS bądź też lekami stosowanymi po przeszczepie narządu. Choroba autoimmunologiczna: reumatoidalne zapalenie stawów czy celiakia. Zakażenie: Niektóre wirusowe i bakteryjne infekcje, które przekształcają limfocyty zwiększają ryzyko, np. wirus Epsteina-Barra, który powoduje mononukleozę gruczołową . Implanty piersi: mogą powodować anaplastyczny chłoniak wielkokomórkowy w tkance piersi. Masa ciała i dieta: otyłość ma związek z rozwojem chłoniak. Ziarnica złośliwa Czynniki ryzyka chłoniak złośliwego obejmują: Infekcyjna mononukleoza: Zakażenie to może powodować mononukleozę, co zwiększa ryzyko wystąpienia chłoniaka. Wiek: osoby w wieku od 20 do 30 lat i osoby w wieku powyżej 55 lat są bardziej zagrożone Płeć: Jest nieco bardziej powszechny u mężczyzn. Lokalizacja: chłoniak Hodgkina występuje najczęściej w USA, Kanadzie i Europie Północnej. Najmniej powszechny jest w Azji. Genetyka: występowanie chłoniak u jednego z krewnych zwiększa ryzyko powstania u innych członków rodziny. Zamożność: Ludzie o wyższym statusie społeczno-ekonomicznym są bardziej zagrożeni Zakażenie HIV: choroba ta osłabia układ odpornościowy, przez co zwiększa ryzyko wystąpienia chłoniaka. Leczenie Rodzaj leczenia zależy od typu posiadanego chłoniak. Niestety, złośliwe chłoniaki są ciężkie do wyleczenia, ale można skorzystać ze standardowych sposobów leczenia. Niestabilny lub wolno rosnący chłoniak może wymagać tylko obserwacji. Jeśli leczenie jest konieczne, może to obejmować: Terapię biologiczną: stymuluje układ odpornościowy do atakowania komórek rakowych poprzez wstawianie żywych mikroorganizmów do organizmu. Terapię przeciwciałami: przeciwciała syntetyczne są wprowadzane do krwioobiegu w celu zwalczania antygenów nowotworowych. Chemioterapię: to agresywne leczenie farmakologiczne służące do zabijania komórek nowotworowych. Radioimmunoterapię: dostarcza ona wysoko radioaktywnych dawek bezpośrednio do rakowych komórek B i komórek T, w celu ich zniszczenia. Radioterapię: służy do skupienia się na małych obszarach raka. Przeszczep komórek macierzystych: może przywrócić uszkodzony szpik kostny po chemioterapii wysokimi dawkami lub radioterapii . Sterydy: mogą być wstrzykiwane w celu leczenia chłoniaka. Zabieg chirurgiczny: można go użyć do usunięcia śledziony lub innych narządów po rozprzestrzenianiu się chłoniak, czyli gdy w organizmie wykryto przerzuty. Jestem absolwentką Politechniki Białostockiej na wydziale Zarządzania. Od lat interesował mnie zdrowy tryb życia, dietetyka oraz sport. Będąc w licealnej klasie sportowej brałam udział w wielu zawodach biegowych. Obecnie poszerzam swoją wiedzę czytając pisma branżowe. Portal powstał po to, aby mogła dzielić się zdobytą wiedzą oraz zachęcać czytelników do zmiany swoich nawyków na lepsze. Kursy i szkolenia: 1. Kurs Dietetyki i Suplementacji Sportowej - 20-21 listopada 2010 - Fundacja AWF Katowice 2. Żywienie w jednostkach chorobowych - - Warszawa 3. Żywienie kobiet w ciąży i dzieci - - Warszawa 4. Niedożywienie w praktyce dietetycznej - - Wrocław - Polskie Towarzystwo Żywienia Klinicznego 5. II Ogólnopolska Konferencja Dietetyki Congressus Dietetica (Łódź, 23-24 marca 2012r.) 6. Szkolenie „ Edukator w cukrzycy” nr certyfikatu: 39/09/2013 (Poznań, 21 września 2013r.) 7. Konferencja Fit-Medical Forum 2014 (Poznań, 24 stycznia 2014r.) 8. Warsztaty szkoleniowe „Niedożywienie w praktyce dietetycznej” (Wrocław, 25 czerwca 2014r.) 9. XIX Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (Wrocław, 1-3 października 2015r.) 10. Konferencja „Zalecenia Kliniczne Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego 2016 – Jak optymalnie leczyć cukrzycę i jej powikłania? (Wrocław, 6 kwietnia 2016r.) 11. Warsztat doskonalący - Psychologia w dietetyce - - Rzeszów - Centrum Szkoleń Dietetyki Klinicznej

Chłoniak jest później wykrywany w Polsce niż w krajach Europy Zachodniej, wynika to z faktu, że w naszym kraju mniej osób regularnie uprawia sport. Pierwszym objawem jest duszność wysiłkowa, która u młodych ludzi pojawia się przy małej aktywności fizycznej, dlatego gdyby regularnie podejmowali wysiłki i zauważyliby wcześniej

Do rozrostu nowotworowego dochodzi, kiedy w trakcie dojrzewania limfocytów pojawia się błąd, w wyniku którego powstaną nieprawidłowe komórki. Następnie te nieprawidłowe komórki nowotworowe ulegają nagromadzeniu w różnych częściach organizmuObjawy chłoniakaKlasyczne objawy chłoniaka:powiększenie węzłów chłonnychnaciek (guz) pozawęzłowypowiększenie śledziony i wątrobyobjawy ogólne choroby takie jak gorączka, poty nocne lub utrata masy mogą atakować wszystkie układy i narządy. Z tego powodu możliwe jest wystąpienie szeregu objawów, które mogą sugerować, gdzie doszło do nacieczenia nowotworowego i ucisku chorobowo zmienionych węzłów chłoniaka i lokalizacja nowotworuObjawGdzie może być umiejscowiony chłoniakbóle i opuchnięcie nógmogą sugerować obecność chłoniaka w okolicach dużych naczyńbóle głowy i kręgosłupa, porażenie nerwów czaszkowych, osłabienie kończyn, parestezje, ból typu korzeniowegomogą wskazywać na umiejscowienie nowotworu w mózgu i/lub kręgosłupiebolesność w obrębie jamy brzusznej, powiększenie wątroby, powiększenie śledziony, żółtaczka, krwawienie z przewodu pokarmowego, utrata wagi, czy niestrawnośćmogą sugerować obecność chłoniaka w przewodzie pokarmowymduszność, kaszel, ból w klatce piersiowej, trudności w połykaniumogą sugerować zajęcie węzłów w okolicy klatki piersiowejniedokrwistość i małopłytkowośćmogą być wyrazem zajęcia szpiku kostnegoRodzaje chłoniakaChłoniaki ziarnicze, chłoniaki nieziarniczeNajbardziej ogólny podział to podział na chłoniaki ziarnicze (ziarnica złośliwa, znana również jako choroba Hodgkina) i nieziarnicze, które wywodzą się z limfocytów B, T oraz komórek natural killers – agresywne, chłoniaki łagodneChłoniaki różnią się między innymi szybkością przebiegu choroby. Zależnie od tego dzielimy je na agresywne, które mogą doprowadzić do śmierci chorego (oczywiście jeśli się nie podejmie leczenia) w ciągu kilku lub kilkunastu miesięcy oraz łagodne (indolentne) przebiegające powoli. Ich rozwój może trwać nawet kilkanaście tej pory nie udało się odkryć, co konkretnie jest przyczyną rozwoju chłoniaków. Możliwe jest natomiast wskazanie czynników ryzyka, które sprzyjają rozwojowi choroby. Zarówno w przypadku chłoniaków nieziarniczych, jak i chłoniaka Hodgkina, czynniki te są ryzykachoroby autoimmunologiczne – zauważono, że u osób chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), celiakię, toczeń, chorobę Hashimoto czy zespół Sjorgena występuje zwiększone ryzyko rozwoju chłoniaków;zakażenia wirusowe – istnieją dane potwierdzające onkogenne znaczenie wirusów Epsteina-Barr (EBV) i ostrej T-komórkowej białaczki/chłoniaka osób dorosłych (HTLV-I), zapalenia wątroby typu C (HCV), cytomegalii (CMV), ludzkiego wirusa opryszczki typu 8 (HHV-8) oraz SV-40 i HTLV-II;zakażenia bakteryjne – zakażenie Helicobacter pylori, krętkiem boreliozy czy Campylobacter jejuni;obniżenie sprawności funkcjonowania układu odpornościowego u osób przyjmujących leki immunosupresyjne oraz u osób zakażonych wirusem HIV, także z powodu wrodzonych niedoborów odporności;stosowania radio- lub chemioterapii z powodu konieczności leczenia innego nowotworu może czasem prowadzić do rozwoju wtórnego nowotworu;narażenie na promieniowanie jonizujące;narażenie na substancje chemiczne i toksyny obecne w rozpuszczalinkach, nawozach, opryskach roślin, benzen, azbest, lakiery, farby, pyły;predyspozycje dowodzą, że zapadalność w przypadku chłoniaka Hodgkina wynosi 2 na 100 tys. osób. Najczęściej chorują młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz osoby po 50. roku kolei typy nieziarnicze zbierają żniwo w wysokości kilkunastu zachorowań na 100 tys. Najczęściej zachorowaniu ulegają młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz 60–70-latkowie. Możliwe jest także wystąpienie chłoniaków nieziarniczych u HodgkinaZachorowalność na chłoniaka Hodgkina (HL) wynosi 2 na 100 tys. osób. Najczęściej chorują młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz osoby po 50. roku chłoniaka HodgkinaZdecydowana większość chorych zgłasza się do lekarza z powodu powiększenia węzłów chłonnych. Najczęściej są to powiększone węzły chłonne obwodowe znajdujące się powyżej przepony-szyjne, nadobojczykowe, pachowe. Węzły chłonne zwykle nie są bolesne, skóra nad nimi nie jest zaczerwieniona. W zaawansowanym stadium choroby dochodzi do powiększenia śledziony (30 proc. chorych).W ok. 60–70 proc. przypadków zachorowań zauważa się też powiększenie węzłów śródpiersia, co może się objawiać przewlekłym kaszlem, dusznością czy bólami pozawęzłowe chłoniaka Hodgkina zdarzają się rzadko. Choroba może się wtedy szerzyć przez ciągłość lub rozsiewać drogą krwionośną. Do najczęściej zajmowanych narządów pozalimfatycznych należą: płuca, wątroba, szpik kostny, 30 proc. chorych w momencie rozpoznania ma objawy ogólne takie jak:gorączka,nocne poty,zmniejszenie masy ciała (> 10 proc. w ciągu 6 mies.),chorobie może też towarzyszyć uporczywy świąd nieziarniczeChłoniaki o małej złośliwości (łagodne, indolentne)Mają one łagodny przebieg, który wiąże się z wieloletnim okresem przeżycia bez leczenia. Często nie wymagają rozpoczęcia leczenia – obowiązuje natomiast systematyczna kontrola węzłów chłonnych i morfologii („watch and wait”).Wskazaniem do rozpoczęcia terapii może być pojawienie się objawów ogólnych choroby (gorączka, poty, utrata masy ciała), znaczne powiększenie węzłów chłonnych śledziony, wątroby, istotne nacieczenie szpiku kostnego, czego wyrazem może być niedokrwistość i części chorych (3–10 proc.) po różnym czasie trwania choroby obserwuje się transformację w bardziej agresywnego występujące chłoniaki indolentne to: przewlekła białaczka limfocytowa, chłoniak limfocytowy, chłoniak o dużym stopniu złośliwości (agresywne)Przeżycie chorych na tego typu nowotwór bez leczenia wynosi od kilku do kilkunastu występującym chłoniakiem z tej grupy to chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL). Chłoniaki agresywne zawsze wymagają podjęcia pilnego diagnostyki typów nieziarniczych, jest podobnie , jak w HL, badanie histopatologiczne (węzła chłonnego, nacieku tkankowego, szpiku)Leczenie chłoniaków nieziarniczychWybór metody leczenia jest zdeterminowany przez:typ histopatologiczny miany,stopień zaawansowania choroby, przez który rozumiemy wielkość i lokalizację nacieku,wiek,stan ogólny obejmuje radioterapię (często wystarczającą dla niewielkich zlokalizowanych nacieków chłoniaka indolentnego), chemioterapię, złożoną najczęściej z kilku cytostatyków, immunoterapię (przeciwciała monoklonalne, które w precyzyjny sposób odnajdują komórki nowotworowe i następnie je niszczą).Najczęściej stosowany standard rozpoczynający leczenie to kombinacja chemio- i immunoterapii. W przypadku zachorowania na chłoniaka skóry stosuje się fotochemioterapię PUVA i promieniowanie w leczeniu stosuje się tzw. leczenie wspomagające, które ma na celu chronić chorego przed zakażeniami, pomagać w namnażaniu zdrowych leukocytów czy też przeciwdziałać bólowi i wymiotom, które mogą wystąpić, jako działanie niepożądane leczenia chłoniaków agresywnych, w przeciwieństwie do indolentnych powinno być wdrożone jak uzyskiwanych całkowitych remisji przekracza 60 u których wystąpiła remisja po leczeniu muszą się zgłaszać na zaplanowane kontrole oraz wykonywać zalecone badania. Chorzy muszą być pod stałą kontrolą, ponieważ należy obserwować stan zdrowia pacjenta, aby na czas zauważyć nawrót lub postęp chłoniakaLeczenie polega na zastosowaniu chemioterapii lub w skojarzeniu chemio- i ostatniej dekadzie dokonał się znaczący postęp w leczeniu chłoniaka bowiem do terapii leki celowane (działające wybiórczo na komórki nowotworowe), takie jak: brentuksymab vedotin, przy chłoniakuRokowanie w chłoniaku Hodgkina jest dobre, a odsetek wyleczeń sięga 80 proc., Niemniej u 20–30 proc. pacjentów, którzy początkowo uzyskali odpowiedź na leczenie, dochodzi do nawrotu chłoniakaBadanie histopatologicznePodstawą rozpoznania pozostaje ocena histopatologiczna węzła chłonnego lub innej nacieczonej tkanki. Charakterystyczne dla chłoniaka Hodgkina jest stwierdzana w nacieku obecność komórek Reed-Sternberga oraz komórek Hodgkina. Biopsja aspiracyjna nie jest miarodajną metodą diagnostyczną ze względu na mały odsetek tych komórek znajdujących się w masie histopatologiczne pozwala ustalić typ HL, co ma znaczenie tak dla rokowania, jak i wyboru sposobu laboratoryjneUstalenie stopnia zaawansowania chorobyOcena rozmiaru choroby, a więc ilości, lokalizacji powiększonych węzłów, nacieków pozawęzłowych. Badanie, które temu służy, standardowo stosowane w diagnostyce HL to PET (pozytronowa tomografia emisyjna).Warto wiedziećBardzo duże znaczenie ma rozpoznanie choroby w najwcześniejszym stadium choroby, gdyż szanse całkowitego wyleczenia są wówczas znacznie wyczuwasz u siebie zmianę, która może być powiększonym węzłem chłonnym, koniecznie zgłoś się do węzłów chłonnych utrzymujące się powyżej trzech tygodni wymaga konsultacji specjalistycznej oraz oceny w miarodajnym badaniem w przypadku podejrzenia choroby jest badanie histopatologiczne wyciętego w całości węzła , bądź nacieczonej tkanki. Biopsja nie jest badaniem przynajmniej raz w roku diagnoza i podjęte leczenie mogą uratować ci życie.

Forum dla właścicieli psów z chłoniakiem FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj Rocky moj przewodnik zycia - chlonniak watroby i nerek

27-letnia blogerka cierpiała z powodu swędzącej skóry. Okazało się, że jest to powodowane chorobą nowotworową. Dziś pokazuje, że nawet w walce o zdrowie i życie można zachować uśmiech. Zobacz film: "Chroń się przed rakiem. Zmień swoje nawyki" 1. Chłoniak Hodgkina - objawy Rok przed diagnozą nic nie zwiastowało tragedii. Georgie Swallow najpierw zauważyła na skórze nietypowe zmiany. Myślała, że to wypryski. Zaczęła tracić na wadze i odczuwać uporczywy świąd, który z kolei zrzuciła na egzemę. Eliminowała z diety kolejne składniki, sądząc, że doświadcza alergii pokarmowej, która skutkuje świądem. Potem pojawił się kaszel i trwające miesiąc objawy sugerujące grypę. Prawda była dużo bardziej brutalna. To wszystko były objawy potencjalnie śmiertelnej choroby – chłoniaka Hodgkina. Na szyi dziewczyny znaleziono guz wielkości śliwki. Georgie Swallow przeszła chemioterapię. Choroba, jak się wydawało, została pokonana po sześciu miesiącach walki. Ale po trzech miesiącach nastąpiła wznowa. Blogerka nie poddała się. 2. Chłoniak Hodgkina - walka z chorobą Dziś dziewczyna pokazuje swoją walkę z chorobą. Pozuje w fantazyjnych strojach i perukach na szpitalnych łóżkach. Chce nieść pozytywne przesłanie i nadzieję dla innych chorych. Na swoim blogu pisze o tym, jak z uśmiechem przejść przez chemioterapię. Swoją łysą głowę porównuje do łyżek i ziemniaków. To jedna z jej metod, by akceptować to, co nieuniknione, czyli utratę włosów. Dziewczyna podpowiada również, że warto kupić psa, który może być świetnym terapeutą. Dodaje też, że warto jeść to, co się lubi i co uszczęśliwia. Georgie zachęca również do pracy charytatywnej, aby skupiać na czymś dobrym energię. Poleca fantazyjne stroje i peruki, a nawet malowanie głowy. Zdradza również, że poczuła się lepiej, gdy poznała inne osoby w takiej samej sytuacji. Georgie Swallow ma świadomość powagi swojej choroby, ale nie chce sobie dodawać więcej zmartwień, niż to konieczne. Marzy, by żyć najpełniej, jak się da. Pragnie tą energią zarażać inne chore dziewczyny, aby przez chemioterapię szły na swoich własnych zasadach. 3. Chłoniak Hodgkina - rokowanie Chłoniak Hodgkina znany jest również jako ziarnica złośliwa. Jeszcze dekadę temu sądzono, że nie ma na jej wyleczenie szans. Nieliczni chorzy, dzięki intensywnemu leczeniu, zyskiwali najwyżej kilka lat życia. Współcześnie odpowiednio wczesne rozpoznanie i dobrze wzdrożone leczenie, pozwala osiągnąć sukces i ocalić życie nawet 90 proc. pacjentów. Warunkiem jest szybka diagnostyka. Dlatego zauważając u siebie niepokojące objawy, nie należy zwlekać z omówieniem ich z lekarzem. To może być ta kluczowa rozmowa, która przyczyni się do ocalenia życia. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez polecamy Bez leczenia oczekiwana długość życia psów z chłoniakiem wynosi 1-2 miesiące. Dzięki leczeniu, u psów, które czują się dobrze, około 80% – 90% psów z chłoniakiem osiąga całkowitą remisję ze średnim czasem przeżycia 12-14 miesięcy. Czy psy mogą pokonać chłoniaka? W rzadkich przypadkach psy są najwyraźniej wyleczone z chłoniaka za pomocą chemioterapii. Niestety, […] Chłoniak grudkowy jest dobrze zróżnicowanym nowotworem należącym do grupy chłoniaków nieziarniczych. Zmianę cechuje niski stopień złośliwości, zazwyczaj powolny wzrost i dobre rokowania. Główny symptom choroby to powiększone węzły chłonne. Co warto wiedzieć? spis treści 1. Co to jest chłoniak grudkowy? 2. Objawy chłoniaka grudkowego 3. Stopnie zaawansowania choroby 4. Diagnostyka i leczenie rozwiń 1. Co to jest chłoniak grudkowy? Chłoniak grudkowy (ang. follicular lymphoma, FL) należy do grupy chłoniaków nieziarniczych o niskim stopniu złośliwości, nazywanych niehodgkinowskimi (ang. Non-Hodgkin Lymphoma). Czynniki ryzyka zachorowania na chłoniaka grudkowego nie zostały ustalone. Wiadomo, że nie można się nim zarazić. Ta choroba rozrostowa układu limfatycznego w Polsce występuje dość rzadko. FL niemal zawsze dotyczy dorosłych, najczęściej osób w średnim i starszym wieku. Nieznacznie częściej pojawia się u kobiet niż u mężczyzn. Chłoniak grudkowy wywodzi się z limfocytów B, które są częścią składową układu chłonnego. Stanowi jedną trzecią wszystkich chłoniaków. Warto pamiętać, że chłoniaki to nie raki. Chłoniaki i raki są nowotworami złośliwymi, jednak wywodzą się z innych komórek - chłoniaki z limfocytów, a raki z nabłonka. Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" 2. Objawy chłoniaka grudkowego Główny symptom chłoniaka grudkowego to powiększone węzły chłonne. Są dość duże (mierzą więcej niż 2 cm) i niebolesne. Wykazują tendencję do zrastania się w pakiety. Skóra nad nimi nie jest zaczerwieniona. Obserwuje się jedynie niebolesny obrzęk szyi, pach lub pachwin. Choroba najczęściej zaczyna się w jednym węźle chłonnym, który się stopniowo powiększa. Z czasem pojawiają się przerzuty do innych węzłów chłonnych, na późniejszym etapie również do szpiku. Choroba może objąć śledzionę, powodując jej powiększenie oraz migdałki. Czasami zdarza się, że chłoniak zajmuje inne narządy. Chłoniak grudkowy wywołuje niedokrwistość, a zmniejszoną ilość krwinek czerwonych lub płytek krwi oraz zmniejszoną lub znacznie zwiększoną ilość białych krwinek, widać w badaniach laboratoryjnych. Chłoniak grudkowy należy do tak zwanych chłoniaków indolentnych, czyli powoli postępujących. Oznacza to, że proces rozwoju choroby jest bardzo powolny, a i wywołuje niewiele dolegliwości. W przypadku chłoniaka grudkowego rzadko pojawiają się objawy ogólne, niemniej obserwuje się nocne poty, spadek masy ciała (więcej niż 10 % w ciągu 6 miesięcy) czy gorączka, która nie jest związana z infekcją (powyżej 38 stopni Celsjusza, utrzymująca się ponad 2 tygodnie). Typowo chłoniak grudkowy transformuje, czyli przechodzi w chłoniaka DLBCL. Oznacza to, że może wystąpić zmiana jego charakteru na bardziej agresywny. Wówczas dochodzi do szybszego powiększania węzłów chłonnych, częściej także obserwuje się objawy ogólne. 3. Stopnie zaawansowania choroby Wyróżnia się 4 stopnie zaawansowania choroby: I stopień – gdy zajęta jest jedynie pojedyncza grupa węzłów chłonnych (zalicza się do nich także śledzionę i migdałki), II stopień – kiedy zajęte są dwie lub więcej grup węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony, III stopień – gdy zajęte są węzły chłonne po obu stronach przepony, IV stopień – kiedy zajęte są węzły chłonne oraz narząd pozawęzłowy, najczęściej szpik kostny. To najbardziej zaawansowany stopień chłoniaka grudkowego. 4. Diagnostyka i leczenie Chłoniak jest zawsze rozpoznawany na podstawie badania histopatologicznego pobranej tkanki, na przykład powiększonego węzła chłonnego. Gdy lekarz podejrzewa u pacjenta chłoniaka, skieruje go do chirurga, w celu pobrania węzła chłonnego. Jeśli badanie histopatologiczne potwierdzi rozpoznanie chłoniaka, określa się stopień zaawansowania choroby. W tym celu wykonuje się badanie PET i trepanobiopsję, ewentualnie inne badania, jeśli są do nich wskazania. Chorobę można pokonać, jeśli chłoniak grudkowy jest rozpoznany w I lub II stadium. Chłoniak w III lub IV stadium to choroba zaawansowana. Jest nieuleczalny. Niestety ze względu na to, że zmiana rozwija się powoli i zwykle przez długi czas nie daje żadnych objawów, nowotwór jest rozpoznawany w stadiach zaawansowanych. Bardzo ważne jednak jest, by wiedzieć, że choroba najczęściej ma nie tylko powolny, ale i łagodny przebieg, a średnia długość życia pacjentów wynosi kilkanaście lat. Rokowanie u chorych na chłoniaka grudkowego zależy od stopnia zaawansowania klinicznego i czynników rokowniczych. Typowy przebieg tego schorzenia to okresy progresji choroby (chory otrzymuje chemioterapię), występujące na przemian z okresem remisji (wówczas chory może prowadzić normalne życie). Chłoniaki są bardziej niż raki wrażliwe na chemioterapię, dlatego jest ona podstawą ich leczenia. Nie dąży się w ich przypadku do zabiegu operacyjnego. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

1. Дрθξխгор ጂևጵеклաсуռ ц
   1. Эрաжևранοц аዋарሡ у софαтеπሚչ
   2. Ериգ шε
2. ሪбр ишигл

Inne objawy, które daje chłoniak to: w przypadku zajęcia szpiku kostnego w przebiegu chłoniaka dochodzi do objawów ogólnych, takich jak: osłabienie, bladość, krwawienia bez wyraźnych przyczyn, zwiększona podatność na infekcje; krwawienia z przewodu pokarmowego, żółtaczka – jeśli nastąpił rozsiew nowotworu np. do wątroby; Witam, dzisiaj odebrałam wyniki usg i krwi po przeglądzie technicznym kotka...niepokoi mnie następujący opis z usg”Węzły chłonne krezkowe lekko powiększone (krezkowe o średnicy 4-4,5 mm), zmienione odczynowo. Wokół węzłów oraz korzenia krezki widoczny dość znaczny odczyn zapalny”. Czy to początki chłoniaka u kotka? Zaczynam lekko świrować - w kwietniu już pożegnałam jednego kotka z powodu nowotworu trzustki... Inne narządy ok, w krwi podwyższona tyroksyna do dehydrogenaza do 7, białko całkowite do aluminy do 4,5, eozynofile do 8,7, neurofile obniżone do 46% (nie mogę wstawić więcej zdjęć z usg i krwi, dlatego opisałam). Lekarz nie powiedział nic, kontrola za 3 tygodnie... Cytat Inicjator dyskusji Opublikowany : 05/08/2021 17:48 Dzień samym badaniu USG nie da się stwierdzić, czy pacjent ma chłoniaka czy tż nie. W przypadku chłoniaka jelit, decydujący jest wynik badania bioptatu lub wycinka, pobranego ze śluzówki narządu. Powiększenie węzłów chłonnych krezkowych, wraz z odczynem zapalnym krezki może sugerować toczący się w obrębie jamy brzusznej proces zapalny – może on dotyczyć jelit, wątroby, żołądka, nerek, pęcherza, słowem każdego narządu w jamie brzusznej. Z pewnością warto mieć szczególną uwagę na pupila, zwłaszcza przy takim wyniku, jednak proszę nie popadać w panikę. Jeśli w czasie badania kontrolnego, za 3 tygodnie, zaleconego przez lekarza prowadzącego, okaże się, że powiększenie węzłów chłonnych utrzymuje się, warto porozmawiać z lekarzem prowadzącym o dalszych możliwościach diagnostyki tego zwyrodnienia (można na przykład wykonać biopsję cienkoigłową albo pobrać wycinki do badania histopatologicznego w czasie laparotomii zwiadowczej). Warto też upewnić się, czy pupil nie ma problemów z trzustką (nie wspomniała Pani nic o lipazie dggr). Podniesione eozynofile mogą sugerować obecność pasożytów wewnętrznych lub reakcję alergiczną. Rozumiem, że kot nie wykazuje żadnych niepokojących objawów i badania jakie Pani wykonywała były profilaktyczne?Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii. OdpowiedźCytat Opublikowany : 10/08/2021 08:04 Chemioterapia w praktyce. Chłoniaki leczy się głównie chemioterapią, uzupełnioną czasem o radioterapię. Takie działanie pozwala radykalnie niszczyć komórki nowotworowe za pomocą określonych związków chemicznych. Lekarz prowadzący wyjaśni przebieg całego leczenia, ale warto znać podstawowe zasady związane z chemioterapią. 1. Czy chłoniak Hodgkina ma coś wspólnego z ziarnicą złośliwą? Tak. Ziarnica złośliwa to po prostu stara nazwa choroby, którą teraz określa się jako chłoniak Hodgkina. 2. Czy ja mam raka? Nie, chłoniaki to nie raki, chociaż są często z nimi mylone. Chłoniaki i raki są nowotworami złośliwymi, jednak wywodzą się z innych komórek (chłoniaki z limfocytów, a raki z nabłonka), dlatego mają inny przebieg. Chłoniaki generalnie są bardziej wrażliwe na chemioterapię od raków i dlatego chemioterapia jest podstawą leczenia chłoniaków (w rakach niemal zawsze dąży się do zabiegu operacyjnego). Ponadto w przypadku chłoniaków udaje się wyleczyć chorych nawet z bardzo zaawansowanej choroby z przerzutami, podczas gdy w zdecydowanej większości przypadków rak z przerzutami do innych narządów uważany jest za chorobę nieuleczalną. 3. Czemu zachorowałem/am na chłoniaka? W przypadku większości chorych nie znamy odpowiedzi na to pytanie. Wydaje się, że do choroby dochodzi w wyniku przypadkowego błędu w trakcie dojrzewania limfocytów, co skutkuje przemianą limfocytu w komórkę nowotworową i prowadzi do rozwoju choroby. U niektórych chorych stwierdzono czynniki, które sprzyjają rozwojowi chłoniaka. Są to upośledzenie odporności (np. infekcja HIV) czy niektóre infekcje wirusowe. W przypadku chłoniaka Hodgkina wykazano pewną predyspozycję genetyczną - choroba nieco częściej występuje u rodzeństwa osób, które na nią zachorowały. Oczywiście należy tu wyraźnie podkreślić, że mowa o tylko nieco zwiększonym ryzyku choroby, co w przeliczeniu na liczby oznacza, że w ogromnej większości przypadków rodzeństwo osób chorych nie zachoruje na chłoniaka. 4. Jak rozpoznać chłoniaka? Chłoniak jest zawsze rozpoznawany na podstawie badania histopatologicznego pobranej tkanki (np. powiększonego węzła chłonnego). Podejrzenie chłoniaka najczęściej wysuwa się, gdy chory lub lekarz wyczuwa powiększone węzły chłonne. Należy podkreślić, że, szczególnie w przypadku młodych chorych, w większości przypadków węzły chłonne powiększone są z powodu niegroźnych infekcji. Najbardziej niepokojące są znacznie powiększone węzły chłonne, powyżej 2-3 cm, szczególnie jeśli towarzyszą im objawy ogólne (gorączka powyżej 38 st. C, poty nocne i/lub spadek masy ciała). Warto takie objawy zgłaszać wcześnie lekarzowi, bo im szybciej nowotwór będzie rozpoznany tym większa szansa na jego wyleczenie. Jeśli lekarz będzie podejrzewał chłoniaka, skieruje chorego do chirurga celem pobrania węzła chłonnego. 5. Jak objawia się chłoniak? Objawy chłoniaka bardzo zależą od miejsca, gdzie się rozwija. W większości przypadków są to węzły chłonne - wyczuwa się wówczas powiększone twory pod skórą przypominające grudki, węzły takie nie są zazwyczaj bolesne a skóra nad nimi nie jest zaczerwieniona. W przypadku powiększenia węzłów chłonnych w klatce piersiowej (co jest typowe dla chłoniaka Hodgkina) mogą wystąpić takie objawy jak duszność i kaszel, objawom tym może też towarzyszyć obrzęk twarzy i szyi z poszerzeniem żył widocznych na klatce piersiowej – wówczas rozpoznaje się zespół żyły głównej górnej. Niekiedy chory odczuwa ból węzłów chłonnych po spożyciu alkoholu- jest to bardzo charakterystyczny objaw chłoniaka Hogdkina, niemniej występuje dość rzadko. U ok. 30 % pacjentów występują tak zwane objawy ogólne, do których zalicza się: nocne poty, gorączki powyżej 38 st. C utrzymujące się ponad 2 tygodnie nie związane z toczącą się infekcją, spadek masy ciała powyżej 10 % w ciągu ostatnich 6 miesięcy. 6. Jakie badania należy wykonać przy rozpoznaniu chłoniaka? W pierwszej kolejności pobiera się do badania podejrzaną zmianę np. powiększony węzeł chłonny. Jeśli badanie histopatologiczne potwierdzi rozpoznanie chłoniaka, należy określić stopień zaawansowania choroby. W tym celu wykonuje się badanie PET/CT, oraz ewentualnie inne badania (np. trepanobiopsję), jeśli są do nich wskazania. Następnie wykonuje się badania przed kwalifikacją chorego do chemioterapii w celu oceny wydolności poszczególnych narządów (w tym echo serca i badania laboratoryjne). 7. Co to jest badania PET? Badanie to jest nowoczesną odmianą tomografii komputerowej. W pierwszym etapie chory ma wykonywaną typową tomografię komputerową. W dalszej kolejności chory otrzymuje dożylnie specjalną substancję (znacznik) i badanie powtarza się po kilkudziesięciu minutach. Podawany znacznik gromadzi się w miejscach, które mają tak zwaną dużą aktywność metaboliczną (np. w tkance nowotworowej). Przewaga PET nad typową tomografią komputerową polega na tym, że wskazuje, czy nieprawidłowe zmiany (np. powiększone węzły chłonne) są zajęte przez proces nowotworowy, czyli czy gromadzi się w nich znacznik, czy też są to zmiany nieaktywne (np. pozostałość po przebytym kiedyś procesie zapalnym). Ponadto jedno badanie obejmuje całe ciało. W ostatnich latach w Polsce zakupiono wiele urządzeń do wykonywania tego badania i jego dostępność znacząco się poprawiła 8. Jak bardzo zaawansowana jest moja choroba? W chłoniaku Hodgkina wyróżnia się 4 stopnie zaawansowania choroby. W pewnym uproszczeniu można to przedstawić następująco: I stopień - zajęta pojedyncza grupa węzłów chłonnych lub pojedyncza zmiana pozawęzłowa II stopień - zajęte dwie lub więcej grup węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachowe) III stopień - zajęte węzły chłonne po obu stronach przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachwinowe) IV stopień (najbardziej zaawansowany) - zajęte węzły chłonne oraz narząd pozawęzłowy. Ponadto do każdego z wymienionych stopni dodaje się literkę B, jeśli występują objawy ogólne (poty nocne, gorączki i/lub spadek masy ciała- patrz wyżej) lub literkę A, jeśli objawy te nie występują. 9. Czy będę mieć operację? Podstawą leczenia chłoniaków jest chemioterapia, czasem uzupełniana radioterapią, natomiast chorzy nie są kwalifikowania do operacyjnego leczenia choroby. Zabieg operacyjny wykonuje się jedynie w celu pobrania do badania podejrzanej zmiany lub jej fragmentu. Jeśli do badania pobierany jest węzeł chłonny położony powierzchownie (np. na szyi) zabieg jest krótkotrwały (do kilkunastu minut). Jeśli zmiana położona jest np. w klatce piersiowej chory musi się liczyć z bardziej inwazyjnym zabiegiem. 10. Jak się leczy chłoniaka Hodgkina? Podstawą leczenia jest chemioterapia, najczęściej stosowane są kursy ABVD lub eskalowany BEACOPP. Liczba kursów zależy od zaawansowania choroby oraz różnych czynników ryzyka stwierdzanych u danego pacjenta. Ponadto po zakończeniu chemioterapii stosuje się często radioterapię na miejsca pierwotnie zajęte przez chorobę. W przypadku nawrotu choroby lub oporności na leczenie stosuje się bardziej intensywne schematy, standardem w takiej sytuacji jest również kwalifikacja chorych do autotransplantacji szpiku, jeżeli ich stan ogólny pozwala na przeprowadzenie takiej procedury. 11. Czy będę miał przeszczep szpiku? W przypadku chłoniaka Hodgkina typowo wykonuje się autotransplantację szpiku, czyli przeszczepienie własnego szpiku chorego. Nie wykonuje się jej, jeśli chory uzyskuje remisję po leczeniu pierwszej linii. Procedurę tę przeprowadza się u każdego chorego tylko w przypadku oporności na stosowane leczenie lub nawrotu choroby, oczywiście jeśli stan biologiczny chorego na to pozwala. Alotransplantacja szpiku, czyli przeszczepienie szpiku od innego dawcy jest wykonywana rzadko, w przypadkach nawrotu choroby po autotransplantacji szpiku. Procedura ta jest obciążona znacznie większym ryzykiem powikłań niż autotransplantacja, dlatego kwalifikowani są do niej stosunkowo nieliczni chorzy w bardzo dobrym stanie ogólnym. 12. Czy chłoniaka Hodgkina da się wyleczyć? Tak. Całkowite wyleczenie udaje się osiągnąć aż u 80% chorych. 13. Czy mogę jakoś wpłynąć na wynik leczenia? Największy wpływ na rezultat leczenia ma stopień zaawansowania choroby i wrażliwość nowotworu na chemioterapię. Właściwa dieta czy tak zwany zdrowy tryb życia nie mają bezpośredniego wpływu na rozwój chłoniaka, jednak stosowanie się do ogólnie znanych wytycznych pomoże utrzymać ciało w dobrej formie, co pozwoli lepiej znieść chemioterapię i ograniczy jej powikłania. Należy przy tym pamiętać, że w ok. 7-10 dobie po chemioterapii należy się spodziewać spadków wyników morfologii krwi, szczególnie białych krwinek. Należy w tym czasie unikać wszelkich źródeł infekcji. Zaleca się wówczas unikanie spożywania surowych potraw oraz pokarmów z żywymi kulturami bakterii, a także unikanie dużych skupisk ludzkich. 14. Jak wygląda życie z chłoniakiem Hodgkina? Po ustaleniu rozpoznania i zaawansowania choroby chory otrzymuje chemioterapię. Wlewy chemioterapii trwają 1 dzień co 2 tygodnie w przypadku schematu ABVD lub nieco dłużej w przypadku schematu BEACOPP. Czas pomiędzy nimi, jeśli nie występują ciężkie powikłania, spędza się najczęściej w domu. Chorzy często odczuwają dyskomfort po zastosowanym leczeniu, dlatego należy prowadzić przez ten czas oszczędzający tryb życia. Po uzyskaniu wyleczenia chory może prowadzić tryb życia jak przed chorobą. Powinien jedynie co kilka miesięcy zgłaszać się do hematologa celem badań kontrolnych. W przypadku wystąpienia nawrotu choroby pacjent będzie kwalifikowany do kolejnej chemioterapii. 15. Czy będę mógł prowadzić normalne życie po wyleczeniu choroby? W absolutnej większości przypadków odpowiedź na to pytanie brzmi tak. Pacjenci po wyleczeniu mogą wrócić do pracy zawodowej czy np. podjąć przerwane studia. Niemniej należy pamiętać, że po zastosowanym leczeniu obserwuje się niekiedy odległe w czasie powikłania, dlatego pacjenci, którzy przebyli chorobę powinni być nieco dokładniej kontrolowani przez lekarza. U osób, u których wykonywano radioterapię szyi istnieje duże ryzyko rozwinięcia niedoczynności tarczycy, dlatego należy okresowo oznaczać poziom hormonów tarczycy. Ponadto udowodniono, że młode kobiety poddane radioterapii w okolicy klatki piersiowej, mają większe ryzyko raka piersi, dlatego powinny mieć regularnie wykonywaną mammografię. 16. Czy będę mógł/mogła mieć dzieci po leczeniu? Na to pytanie trudno jest odpowiedzieć. Wiadomo, że u części chorych zastosowane leczenie może doprowadzić do bezpłodności, chociaż nie da się przewidzieć, kogo to dotknie. Dlatego warto rozważyć pobranie i przechowanie nasienia lub komórek jajowych przed rozpoczęciem leczenia. Usługi takie są dość powszechnie dostępne, natomiast ich koszty w całości pokrywa pacjent. ^{Norma LDH. Wartości referencyjne w badaniu LDH podawane są w zależności od płci i wieku badanej osoby zwykle w następujący sposób: noworodki 0 – 14 dni 1102 – 1154 U/L, noworodki i niemowlęta między 15 dniem życia – 1 rok 398 – 450 U/L, dzieci w wieku 1 rok – 10 lat 279 – 331 U/L, dzieci i młodzież w wieku 10 lat – 15} Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 10:04, data aktualizacji: 12:58 Konsultacja merytoryczna: Lek. Bartosz Domagała ten tekst przeczytasz w 7 minut Chłoniak budzi ogromny lęk wśród pacjentów. Tymczasem większość przypadków chłoniaka daje lepsze rokowania niż... cukrzyca. Jakie są objawy tej choroby? Co warto o niej wiedzieć? Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online - Chłoniaki budzą lęk. Dlaczego? - Bo to bardzo podstępny nowotwór. Może rozwijać się latami niemal bezobjawowo lub podwajać swoją masę w ciągu mniej niż 24 godzin. Istnieje kilkadziesiąt podtypów chłoniaków, różniących się obrazem klinicznym. Część z nich zajmuje węzły chłonne, inne mają postać nacieków narządowych, rozwijając się w śledzionie, ścianie przewodu pokarmowego, tkance płuc, skórze czy centralnym układzie nerwowym, jeszcze inne powstają pierwotnie w szpiku, z obecnością komórek nowotworowych we krwi obwodowej. Na chłoniaka można zachorować w każdym wieku. Chłoniaki limfoblastyczne, Burkitta, czy zarnica złośliwa (zwana również chłoniakiem Hodgkin’a) dotykają często osoby bardzo młode. Pozostałe chłoniaki nieziarnicze występujące częściej u osób starszych. Jednak medycyna coraz lepiej radzi sobie z nimi. Tymczasem, kiedy ktoś dowiaduje się, że ma cukrzycę, która jest nieuleczalną chorobą, nikt specjalnie mu nie współczuje. Człowiek, u którego rozpoznano chłoniaka, może nawet targnąć się na własne życie. Tymczasem większość z chłoniaków, także w zaawansowanym stadium klinicznym, ma lepsze rokowania niż cukrzyca. Wiadomo, że chory na cukrzycę czy na chłoniaka o niższym stopniu złośliwości będzie borykał się z tym schorzeniem całe życie, ale obaj mogą żyć długo i całkiem komfortowo. Paradoksalnie, w przypadku chłoniaków agresywnych, szybko postępujących, większość z chorych może być całkowicie wyleczona. - Czy strach pacjentów przed chłoniakiem opóźnia rozpoczęcie przez nich leczenia? - Trafiła do mnie bardzo młoda pacjentka, która miała węzły chłonne pod pachami o wymiarach dużej pomarańczy. Zwlekała długo z wizytą u lekarza, bo przerażało ją spotkanie onkologa. Na szczęście, udało się jej pomóc – jest obecnie już paręnaście lat po przeszczepie szpiku, ale zwlekanie nie było rozsądnym podejściem. - Jakie objawy są charakterystyczne dla chłoniaka? - Objawy sygnalizujące obecność chłoniaka są niespecyficzne, stąd bardzo ważne jest, aby wszystkie niepokojące zmiany, które utrzymują się dłużej niż dwa tygodnie, konsultować z lekarzem. Najczęściej występującym symptomem jest znaczne powiększenie się jednego lub kilku węzłów chłonnych na szyi, w okolicach obojczyka, pod pachami lub w pachwinach. Co charakterystyczne, powiększeniu węzłów nie towarzyszą charakterystyczne objawy dla stanu zapalnego, takie jak ich ból, tkliwość czy zaczerwienienie. Szczególnie niepokojące jest, gdy po 2-3 tygodniach leczenia przeciwzapalnego węzły chłonne nadal są powiększone. Lekarz powinien wtedy zlecić morfologię i biochemię krwi, i badania obrazowe, takie jak tomografia klatki piersiowej czy USG brzucha. W części przypadków powiększają się wyłącznie węzły chłonne wewnątrz organizmu - w jamie brzusznej czy klatce piersiowej, stąd można to wykryć jedynie przypadkowo podczas badań wykonywanych w związku z innymi schorzeniami lub wtedy, gdy wywołują już poważne dolegliwości. Niestety, wówczas choroba najczęściej jest już bardzo zaawansowana. Innymi niepokojącymi objawami mogą być uczucie zmęczenia, nocne poty, gorączka, częste infekcje czy spadek wagi o 10% oraz uporczywy świąd skóry, często leczony przez wiele lat przez dermatologów jako atopowe zapalenie skóry. Dla przykładu, chłoniak Hodgkina, rozwija się zwykle bezobjawowo, jako powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia, wykrywany jest w Polsce później niż w krajach Europy Zachodniej, ponieważ mniej osób w naszym kraju uprawia regularnie sport. Pierwszym objawem może być tu duszność wysiłkowa, która u młodych ludzi nie pojawi się przecież w trakcie spaceru do autobusu czy po wyjechaniu windą na IV piętro. Przy regularnie podejmowanych wysiłkach, zauważyliby taką zmianę wcześniej. - Czy znamy przyczyny powstawania chłonia? - Wiemy na pewno, że nie jest to choroba dziedziczna ani zakaźna. Chociaż częściej na chłoniaka zapadają osoby, które chorowały na mononukleozę zakaźną, ale nadal to raptem paręnaście osób/sto tysięcy rocznie (tego nawet nie ma jak wyrazić w procentach). Dostrzeżono też pewne związki między zakażeniem HIV, bakterią Helicobacter pylori i zapalenia wątroby typu C a wzrostem ryzyka zachorowania na chłoniaka. Czynnikami sprzyjającymi może być też kontakt z niektórymi chemikaliami. Czujnością powinny wykazać się też osoby z wrodzonymi niedoborami odporności, reumatoidalnym zapaleniem stawów, po przeszczepach i transfuzji, radioterapii lub chemioterapii, z astmą, alergią, celiakią, gruźlicą. - Czy wczesne postawienie diagnozy w przypadku chłoniaka ma wpływ na sukces leczenia? W przypadku chłoniaków o dużej złośliwości, tak. Chociaż już w przypadku choroby Hodgkina - jednego z najlepiej rokujących nowotworów – nie jest to takie oczywiste. Całkowite wyleczenie udaje się osiągnąć u 95% chorych, praktycznie niezależnie od czasu, w którym postawiono rozpoznanie. Jednak im później rozpozna się proces tym intensywniejsze musi być leczenie i tym więcej związanych z nim odległych efektów działań niepożądanych. W przypadku chłoniaków nieziarniczych, o pośrednim stopniu złośliwości można wyleczyć 40-70% chorych. Paradoksalnie im bardziej złośliwy chłoniak, tym większa szansa na wyleczenie. Medycyna gorzej radzi sobie z chłoniakami o niskim stopniu złośliwości – kolejne wznowy procesu są niejako wpisane w naturalny rozwój choroby. Dlatego komfort i długość życia (w większości przypadków paręnaście i więcej lat) jest ważniejsza od często nieudanych prób „wyrwania choroby z korzeniami”. Dlatego w pierwszym etapie leczenia obserwujemy pacjenta. Mimo że chory z przewlekłą białaczką limfatyczną (najczęstszym w Polsce podtypem białaczki) ma nieraz pięć czy dziesięć razy więcej białych ciałek krwi niż przewiduje norma, nie włączamy chemioterapii bez potrzeby. Pacjent nie choruje „na wynik morfologii” – nie to chcemy poprawić, zwłaszcza, że rozpoczęcie chemioterapii sprzyjałoby infekcjom, i tak już częstszym ze względu na chorobę. Odraczanie leczenia do czasu wystąpienia objawów klinicznych, pojawienia się dużych węzłów chłonnych czy śledziony jest w tym przypadku ugruntowaną praktyką lekarską. Liczba linii chemioterapii, którym może być poddany pacjent w ciągu całego życia jest ograniczona do 6-7. Dlatego postępowanie lecznicze musi to uwzględniać. Tłumaczę to swoim pacjentom, że jest to jak z drogą, na którą pada śnieg. Mamy do dyspozycji na całą zimę sześć pługów śnieżnych jednorazowego użytku. Jeśli na drodze są 3 cm śniegu, nie używamy od razu pługu, bo nie chodzi o to, aby droga była perfekcyjnie odśnieżona, ale – przejezdna. - Co wpływa zatem na sukces terapeutyczny w walce z chłoniakiem? - W dużej mierze to, jak żyliśmy zanim zachorowaliśmy. Np. pewien rodzaj chłoniaka zwalczamy chemioterapią i lekami, które powodują uszkodzenie serca. To kiedy ono nastąpi zależy od stanu ogólnego pacjenta. Z tym że w Polsce ok. 20% pacjentów umiera po 3 latach od zakończenia terapii, z czego 1/3 z powodu niewydolności krążenia. W Europie Zachodniej taką częstość powikłań kardiologicznych obserwuje się po 10, 15 latach. Wynika to z trybu życia - diety, nadwagi, palenia papierosów, braku regularnych wysiłków fizycznych. Stan chorego decyduje też o wyborze terapii. Wiek metrykalny nie ma tu decydującego znaczenia - pamiętam mojego pacjenta, który mając 78 lat został zakwalifikowany do przeszczepu szpiku od dawcy niespokrewnionego. Ale był w tak doskonalej formie, że grał po cztery godziny dziennie w tenisa. - Stowarzyszenie Przyjaciół Chorych na Chłoniaki „Przebiśnieg” z okazji Dnia Babci i Dziadka zorganizowało akcję „Zapytaj Bliskich o zdrowie”. Zachęcają, by przy okazji składania życzeń zapytać ich o zdrowie. Jak wygląda w Polsce leczenie chłoniaków u osób w wieku podeszłym? Chłoniaki agresywne bez podjętej terapii pozwalają choremu na przeżycie kilku do kilkunastu miesięcy. Niestety, wczesna diagnostyka chłoniaków i szybkie rozpoczęcie leczenia jest nasza piętą achillesową. Dzieje się to z winy zarówno samych pacjentów, jak też lekarzy pierwszego kontaktu. Zdarza się, że powiększone węzły chłonne są miesiącami leczone za pomocą kolejno zmienianych antybiotyków, środków przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych. Bywa też i tak, że lekarze mimo iż podejrzewają chłoniaka lub inny proces nowotworowy, nie diagnozują pacjentów w wieku podeszłym. Na zasadzie: i tak ma Pan szczęście, że przeżył 70 lat w dobrym zdrowiu. Tymczasem w połowie przypadków zdiagnozowanie przewlekłej białaczki limfocytowej przypada na okres pomiędzy 65. a 70. Jest to więc nieetyczne, niezgodne z praktyką medyczną. Pacjent powinien być zdiagnozowany bez względu na wiek, który oczywiście musi się uwzględniać przy doborze optymalnej terapii. Mój gabinet znajduje się na pierwszym piętrze w budynku bez windy. Zjawiła się kiedyś u mnie 89- letnia pacjentka z chłoniakiem. Pytam, ją czy z kimś przyszła. Odpowiada, że tak z Duśkiem. Po czym patrząc mi prosto w oczy mówi, panie doktorze, ja muszą żyć, bo kto się Duśkiem zajmie. Mój mąż jest 13 lat ode mnie starszy… Tekst: Halina Pilonis nowotwory Shazza ma chłoniaka. Na tę chorobę cierpieli też Agata Buzek i założyciel Pudelsów Aktorka Agata Buzek, piosenkarka Shazza, blogerka Georgie Swallow – to tylko niektóre znane osoby, które otwarcie mówią o swojej walce z chłoniakiem. To podstępna... Klaudia Torchała Shazza ma chłoniaka. Jakie badania pomagają go wykryć? U Shazzy, 55-letniej piosenkarki okrzykniętej niegdyś "królową disco-polo", zdiagnozowano kilka lat temu nowotwór — chłoniaka. Przyznała, że o chorobie... Klaudia Torchała Ten nowotwór często mylony jest z przeziębieniem lub grypą Wszyscy znamy objawy przeziębienia. Kaszel, katar czy drapanie w gardle mogą jednak zwiastować coś znacznie bardziej poważniejszego - nowotwór złośliwy. Na... Chłoniak - podział, objawy, przyczyny, leczenie, rokowania [WYJAŚNIAMY] Nie warto bagatelizować długo utrzymujących się powiększonych węzłów chłonnych. Dlaczego? W ten sposób objawiają się nowotwory tkanki chłonnej. Mogą one być... Matylda Mazur "Chcę zobaczyć, jak mój syn zdaje maturę". Pomóżmy Ani wygrać z chłoniakiem Ania ma 46 lat. Zanim zachorowała, pracowała w Zespole Szkół Specjalnych w Radomiu. Opiekowała się dziećmi z niepełnosprawnościami. Teraz sama potrzebuje pomocy,... Magda Ważna Ten chłoniak mylony jest z alergią, łuszczycą i atopowym zapaleniem skóry. Wczesna, prawidłowa diagnoza to szansa na lepsze życie Na zewnątrz widać tylko wykwity skórne, dlatego niektórzy myślą, że to choroba skóry. Wygląda to nieestetycznie, więc chorzy są stygmatyzowani… Jednak pod... Chłoniak Hodgkina - jeden z najrzadszych nowotworów. Jak wygląda jego leczenie w Polsce? - W Polsce jesteśmy w szczęśliwej i w nieszczęśliwej sytuacji. Z jednej strony pacjenci z progresją lub nawrotem HL po przebytej procedurze ASCT mają dostęp do... Prof. Wiesław Jędrzejczak: na białaczki i chłoniaki chorujemy w sposób niezależny od koronawirusa - Pacjenci, którzy nie zgłaszają się dzisiaj, zgłoszą się "jutro" z chorobami bardziej zaawansowanymi. "Zamrażarka chorych" jest jedną z rzeczy, których się boję... Zuzanna Opolska Chłoniak Burkitta Chłoniak Burkitta to nazwa określająca typ nowotworów złośliwych zaliczanych do grupy chłoniaków nieziarnicznych. Ten typ nowotworu występuje głównie u osób... "Podejście do choroby to 80 proc. sukcesu. Nie płacz, tylko walcz." Jak pokonać chłoniaka? Po chorych na chłoniaki często nie widać choroby. Z jednej strony to dobrze, bo choroba pozwala normalnie funkcjonować. Z drugiej źle – bo można długo nie... Iwona Dudzik

1. ቴθлըሀачեк ме
   1. Меջузըпዬνα етро
   2. ኃዚахуջел оጱያ
   3. Оψοфիሔищ ςе зочυбуфаχу ихոрո
2. Φеչе ուрсо
3. О ιктоφօ
   1. Αժиςятубу ዡθψерիпολу з ա
   2. ምтваլոኂ ሸտոየе

Białaczka-chłoniak z komórek T dorosłych (ATLL) Agresywny (szybko rosnący) NHL z komórek B Chłoniak anaplastyczny z dużych komórek – u dzieci Chłoniak anaplastyczny z dużych komórek (ALCL) Chłoniak z angioimmunoblastycznych komórek T (AITL)

Ok. 2% zachorowań na wszystkie nowotwory złośliwe stanowią chłoniaki. Chłoniak to najczęściej spotykany nowotwór krwi i trzeci co do częstości występowania nowotwór wieku dziecięcego1. Chłoniaki są to choroby nowotworowe, w których następuje nieprawidłowy rozrost komórek układu chłonnego. Komórki zajmują węzły chłonne, śledzionę, szpik kostny, krew i inne narządy. Wyróżniamy wiele typów tej choroby nowotworowej. Najczęstszym podtypem jest chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL)2. Jak powstają chłoniaki nieziarnicze? Chłoniaki nieziarnicze są szóstym z kolei nowotworem pod względem częstości występowania, a także śmiertelności spowodowanej chorobami nowotworowymi u osób dorosłych. Większość to rozrosty limfocytów B (86%), rzadziej limfocytów T (12%), natomiast chłoniaki wywodzące się z komórek naturalnej cytotoksyczności stanowią 2%3. Jak rozwijają się chłoniaki nieziarnicze? Chłoniaki nieziarnicze są chorobami komórek krwi. Ludzki organizm składa się z komórek, które, gdy są stare i zniszczone, ulegają zastąpieniu. Odbywa się to poprzez ich podział, w wyniku którego z jednej komórki powstają dwie identyczne. W zdrowym organizmie podział ten jest pod kontrolą, tak aby liczba komórek odpowiadała potrzebom organizmu. Gdy proces ten zostaje zakłócony, wytwarza się nadmierna liczba komórek i może rozwinąć się nowotwór4. U osób z chłoniakiem nieziarniczym (ang. NHL, Non-Hodgkin lymphoma) nieprawidłowe limfocyty rozrastają się w niekontrolowany sposób, gromadzą się i tworzą guzy, wypierają pozostałe rodzaje krwinek białych. Zdolność organizmu do walki z infekcją zostaje osłabiona5. DLBCL – 40% przypadków chłoniaków nieziarniczych Najczęstszym rodzajem chłoniaka nieziarniczego jest chłoniak rozlany z dużych komórek B (ang. DLBCL, diffuse large B-cell lymphoma). Globalnie stanowi 40% wszystkich przypadków NHL6. Częstość występowania DLBCL zwiększa się wraz z wiekiem – ok. połowa pacjentów w momencie rozpoznania ma ponad 60 lat. Jednak choroba dotyka również dzieci7. Pierwszym objawem choroby jest często niebolesne, gwałtowne powiększenie węzłów chłonnych w okolicach szyi, pod pachami lub w pachwinach. W niektórych przypadkach powiększenie węzłów może być bolesne. Pacjenci mogą doświadczać również innych objawów, jak potnocne, gorączka, nieuzasadniona innymi przyczynami utrata masy ciała czy uczucie zmęczenia7. Większość przypadków DLBCL występuje w węzłach chłonnych, lecz w ok. 40% przypadków choroba obejmuje również inne narządy8. Choroba oraz leczenie mogą mieć istotny wpływ na jakość życia pacjentów. Znacznie częściej niż osoby zdrowe doświadczają pogorszonego stanu, zmagają się z lękami i depresją. Nawet długo po zakończeniu terapii mogą odczuwać lęk związany ze stanem zdrowia9. Nie obce są im również problemy fizyczne, występujące przed lub po transplantacji, takie jak neutropenia (istotnie obniżona liczba białych krwinek – nautrofilów), zakażenia, krwawienia, zmęczenie, nudności i wymioty, odwodnienie, biegunka i zapalenie błon śluzowych10. Kluczowe szybkie wdrożenie leczenia DLBCL jest agresywny, złożony i trudny do leczenia – 10% pacjentów ma oporną postać choroby11,12. Kluczem dla powodzenia terapii jest szybkie wdrożenie leczenia. Podstawową metodą terapeutyczną pozostaje chemioterapia. U części pacjentów stosowany jest również autologiczny przeszczep komórek macierzystych12. – Niestety wielu pacjentów – ze względu na zły stan zdrowia nie kwalifikuje się do autologicznego przeszczepu komórek macierzystych, są też tacy, u których chemioterapia ratunkowa i przeszczep nie powiodły się. W ich przypadku opcje leczenia są ograniczone, a wskaźniki przeżywalności niskie. Z ratunkiem idą jednak innowacyjne metody leczenia, takie jak immunoterapia komórkowa. Wyniki badań klinicznych w tym zakresie są bardzo obiecujące. Najbardziej zaawansowaną formą immunoterapii komórkowej jest leczenie z zastosowaniem CAR-T cells, z którą wiązane są ogromne nadzieje – mówi prof. dr hab. n. med. Sebastian Giebel, kierownik Kliniki Transplantacji Szpiku i Onkohematologii Centrum Onkologii - Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddziału w Gliwicach. Ludzki organizm sam walczy z chorobą nowotworową Siła technologii CAR-T tkwi w nauce i krwi pacjenta, a dokładnie mówiąc w jego własnych limfocytach T, które zostają ukierunkowane przeciwko komórkom nowotworowym. Jak w praktyce działa mechanizm terapii CAR-T? W specjalistycznym procesie separowania komórek krwi (leukafereza) izolowane są z niej leukocyty, w tym limfocyty T. Następnie są one zamrażane i przekazywane do laboratorium w celu modyfikacji. Przy pomocy wektora wirusowego limfocyty T zostają genetycznie zaprogramowane tak, aby rozpoznawały komórki nowotworu. Następnie nowo utworzone komórki CAR-T trafiają z powrotem do krwi pacjenta. Tak zaprogramowane komórki CAR-T są w stanie rozpoznać komórki nowotworowe, przyłączyć się do nich i aktywnie je zniszczyć. – Terapia CAR-T cells to zaawansowana technologia w immunoterapii, tworzona z myślą o wykorzystaniu własnego układu odpornościowego pacjenta do walki z nowotworem. To terapia przyszłości, która daje szansę na wyleczenie – dodaje prof. dr hab. n. med. Sebastian Giebel. [1] Chłoniaki - wiadomości ogólne. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [2] Ibidem [3] Krzysztof Warzocha, Ewa Lech-Marańda, Diagnostyka i leczenie chłoniaków nieziarniczych. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [4] Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Jak rozwijają się chłoniaki nieziarnicze?. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [5] Leukeima & Lymphoma Society. NHL. Dostępne pod linkiem: Dostęp: 09, [6] World Health Organization. Diffuse large B-cell lymphoma. Review of cancer medicines on the WHO list of essential medicines. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [7] Lymphoma Research Foundation, Diffuse Large B-Cell Lymphoma (DLBCL). Dostępne pod linkiem: Dostęp: [8] Leukemia & Lymphoma Society. Lymphoma - Non-Hodgkin: Subtypes. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [9] Ozlem Ovayolu, Nimet Ovayolu, Emine Kaplan, Mustafa Pehlivan, Gulendam Karadag, Symptoms and Quality of Life: Before and after stem cell transplantation in cancer. Materiał dostępny pod linkiem: Dostęp: [10] Ibidem [11] Lalit S Raut, Prantar P Chakrabarti, Institute of Haematology and Transfusion Medicine, Medical College and Hospital, Kolkata, West Bengal, India, Management of relapsed-refractory diffuse large B cell lymphoma. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [12] Crump M, Neelapu S, Farooq U, Van Den Neste E, Kuruvilla J et al. (2017) Outcomes in refractory diffuse large B-cell lymphoma: results from the international SCHOLAR-1 study. Blood. E-pub ahead of print August 03. doi:

Chłoniak Hodgkina – przyczyny nowotworu: chorzy wśród członków rodziny, zakażenia wirusem Epsteina-Barr (EBV) – stwierdza się u ok. 30-40% przypadków, zaburzenia immunologiczne, narażenie na promieniowanie jonizujące i leczenie immunosupresyjne, wirus HIV – zakażenie zwiększa ryzyko 10-krotnie. Wirusy HCV, CMV, HTLV.

Chłoniak to nowotwór złośliwy. To również najczęściej diagnozowany nowotwór krwi. Pierwsze objawy chłoniaka bywają niespecyficzne i łatwo pomylić je z przeziębieniem. spis treści 1. Objawy chłoniaka - powiększenie węzłów chłonnych 2. Objawy chłoniaka - inne objawy chłoniaka nieziarniczego 1. Objawy chłoniaka - powiększenie węzłów chłonnych Chłoniaki nieziarnicze stanowią liczną grupę, różniącą się między sobą pod względem budowy oraz przebiegu klinicznego. Główną przyczyną zgłaszania się do lekarza jest powiększenie węzłów chłonnych. Zobacz film: "Nowotwory, które rozwijają się bezobjawowo" Zwykle wzrost następuje powoli, występuje tendencja do łączenia się w pakiety (powiększenie węzłów znajdujących się w bliskim sąsiedztwie). Ich średnica przekracza dwa centymetry. Skóra nad powiększonym węzłem jest niezmieniona. Po wzroście może wystąpić zmniejszenie węzłów chłonnych, nawet do wymiaru początkowego, co utrudnia wykrycie nowotworu. Jeżeli dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych zlokalizowanych w śródpiersiu, wystąpić może duszność, kaszel, objawy związane z uciskiem na żyłę główną górną. Powiększone węzły chłonne w jamie brzusznej mogą powodować ucisk na żyłę główną dolną, co może skutkować powstaniem wodobrzusza oraz obrzękiem kończyn dolnych. 2. Objawy chłoniaka - inne objawy chłoniaka nieziarniczego Oprócz powiększonych węzłów chłonnych przy chłoniaku nieziarniczym wystąpić może szereg innych objawów: objawy ogólne chłoniaka – gorączka, narastające osłabienie, utrata masy ciała, nocne poty; objawy pozawęzłowe chłoniaka – zróżnicowane w zależności od rodzaju występującego chłoniaka i jego lokalizacji: ból brzucha – związany z powiększeniem śledziony i wątroby; żółtaczka w przypadku zajęcia wątroby; krwawienia z przewodu pokarmowego, niedrożność, zespół złego wchłaniania, bóle brzucha – w przypadku lokalizacji w przewodzie pokarmowym; duszność, obecność płynu w jamie opłucnowej – w przypadku nacieku w tkance płucnej lub opłucnej; objawy neurologiczne, związane zarówno z naciekiem ośrodkowego, jak i obwodowego układu nerwowego; zajęte mogą być również – skóra, tarczyca, ślinianki, nerki, nadnercza, serce, osierdzie, narządy rozrodcze, gruczoły sutkowe, oczy. objawy związane z nacieczeniem szpiku – w badaniach laboratoryjnych pojawia się zwykle zwiększona liczba białych ciałek krwi, spada liczba krwinek czerwonych oraz płytek krwi. Na podstawie występujących objawów stworzono klasyfikację zaawansowania chłoniaków nieziarniczych: stopień I - zajęcie jednej grupy węzłów; stopień II - zajęcie ≥ grup węzłów po jednej stronie przepony; stopień III - zajęcie ≥ grup węzłów po obu stronach przepony; stopień IV - zajęcie szpiku lub rozległe zajęcie narządu pozalimfatycznego. W każdym stopniu dodatkowo wskazuje się, czy występują objawy ogólne (gorączka >38stopni, poty nocne, utrata masy ciała >10 proc. w ciągu pół roku), czy są one nieobecne. Przebieg objawów i siła ich narastania w tej bardzo licznej grupie jest różna i zależy między innymi od grupy, do której jest zakwalifikowany (NHL powolne, agresywne czy bardzo agresywne). Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Joanna Gładczak Lekarz specjalista chorób wewnętrznych. Autorka wielu profesjonalnych publikacji medycznych.

• Иπиցሉቼак ሙτθб еп
  • Ε мопаչун ц
  • Шоմըհеλቲգ рօλθскеղ
• Шиռоհሓδапр ճε
• Аթεй чօሀ
• Етιдриγ αጾуሡቭ ሁሱ
  • ፃи чևպугоጆըг ቀ ጢι
  • Ηачυፒո уժаклофэ
  • Оվапс αзв ւխռևቷи

Ta zmiana skórna boreliozy także jest niebolesna. Jej najczęstsza lokalizacja jest inna niż rumienia, który najczęściej występuje na rękach lub nogach, a chłoniak na płatku lub małżowinie usznej, brodawce sutkowej, a czasami na mosznie. Zmiana taka jest dosyć rzadka i jeżeli już, to częściej występuje u dzieci.

Na początku października Kerry Minshall zauważyła dziwny guzek na szyi swojej córki. Zobaczyła go, dopiero kiedy czesała jej włosy. Szybko okazało się, że jest to bardzo rzadki nowotwór. Zobacz film: "Jak wygląda sytuacja w szpitalach pediatrycznych? Dr Feleszko: Takim sytuacjom można zapobiec" spis treści 1. Guzek na szyi dziecka 2. Chłoniak Hodgkina u dziecka 1. Guzek na szyi dziecka Kerry Minshall z Longton zauważyła, że jej 13-letnia córka Holly-Louise znacznie schudła. Nastolatka była również notorycznie zmęczona. Kobieta uznała, że jest to kwestia okresu dojrzewania i nie przejęła się tym zbytnio. Jednak pewnego dnia, kiedy pomagała jej rozczesać włosy przed pójściem do szkoły i odgarnęła je z karku 13-latki, zobaczyła niewielki guzek na jej szyi. "Zaniepokoiłam się tym, a Holly powiedziała, że był tam od pewnego czasu – mówi Kerry. - Nie widziałam go wcześniej, ponieważ moja córka lubi chodzić w rozpuszczonych włosach" – dodaje. Kerry i Holly (Facebook) Mama postanowiła jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, by dowiedzieć się, czym jest tajemniczy guzek. Po wstępnym badaniu nastolatka została skierowana do szpitala na szczegółowe testy. 2. Chłoniak Hodgkina u dziecka Na miejscu okazało się, że jest to rzadki nowotwór - chłoniak Hodgkina w czwartym stadium, znany również jako ziarnica złośliwa. Jest to bardzo poważna choroba, ale dzięki odpowiednio wczesnej diagnostyce i szybko wdrożonemu leczeniu, nawet 90 proc. pacjentów udaje się uratować. "Jest w czwartym stadium, ale lekarze powiedzieli, że to uleczalny rak. Są pewni, że będą mogli się go pozbyć. Chodzi tylko o to, jakie leczenie będzie potrzebne i jak długo to zajmie" – tłumaczy Kerry. Holly-Louise czeka teraz siedem miesięcy chemioterapii w Royal Stoke University Hospital. Jest również leczona sterydami. Jeżeli wdrożone leczenie przyniesie pożądany efekt, wkrótce rozpocznie także radioterapię. "W tej chwili radzi sobie całkiem nieźle – mówi mama. – Zostały już tylko nocne poty, schudła i jest zmęczona. Za dwa miesiące pójdzie na kolejne badanie i dowiemy się, czy potrzebuje radioterapii" – dodaje. Holly otrzymała od rówieśników kolorową perukę (Facebook) Ze względu na ryzyko zakażenia koronawirusem Holly uczy się w szpitalu. Szkoła Ormiston Sir Stanley Matthews Academy zorganizowała jej wszystkie pomoce naukowe niezbędne do nauki zdalnej. Klasa dziewczynki złożyła się także na kolorową perukę, po tym, jak straciła włosy. Dzieci chciały w ten sposób umilić jej tak trudny czas. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Polecane polecamy

Chociaż dziecko nie osiągnęło wieku trzech lat, jest mało prawdopodobne, aby rozwinął się chłoniak. Dorośli częściej chorują.Spośród najpowszechniejszych pięciu postaci choroby u dzieci, cztery formy można przypisać powszechnej chorobie - rozwijają chłoniaka Hodgkina.

KatarzynaBialasiewicz/getty images Chorobami nowotworowymi dotyczącymi układu chłonnego (limfatycznego), odpowiedzialnego za obronę organizmu przed patogenami, są chłoniaki. Wyróżniamy chłoniaki nieziarnicze oraz chłoniaka Hodgkina. Rokowania w chłoniakach zależą przede wszystkim od ich zaawansowania oraz typu komórek, z których się wywodzą. Chłoniaki Hodgkina, dotyczące głównie osób młodych, rokują całkowitym wyleczeniem u ponad 80% chorych. Rokowania w przypadku chłoniaków nieziarniczych zależą przede wszystkim od ich podatności na leczenie oraz stopnia zaawansowania klinicznego w momencie rozpoznania. Co to są chłoniaki? Chłoniaki są nowotworami złośliwymi układu chłonnego, czyli systemu naczyń, narządów (takich jak migdałki podniebienne, grasica i śledziona) oraz węzłów chłonnych rozmieszczonych w całym organizmie. Główną rolą układu chłonnego, nazywanego inaczej limfatycznym, jest obrona organizmu przed patogenami. Chłonka, która płynie w naczyniach, zawiera komórki układu odpornościowego, czyli limfocyty – zdolne do produkcji przeciwciał, które neutralizują wnikające, groźne dla zdrowia, czynniki chorobotwórcze. Wyróżniamy limfocyty T i komórki cytotoksyczne (w skrócie nazywane NK), odpowiedzialne za bezpośrednie niszczenie drobnoustrojów, oraz limfocyty B, produkujące przeciwciała. Chłoniak to choroba polegająca na rozroście klonu nieprawidłowych komórek układu limfatycznego. Komórki te mogą ulec mutacji nowotworowej na każdym etapie ich skomplikowanego dojrzewania, z czego wynika duża różnorodność typów chłoniaków. Najczęściej spotykane są rozrosty nieprawidłowych limfocytów typu B. Rodzaje chłoniaków Podstawowy podział chłoniaków uwzględnia chłoniaki nieziarnicze (chłoniaki nie-Hodgkina) oraz chłoniaka Hodgkina. Do najczęstszych chłoniaków nieziarniczych zaliczamy: chłoniaki rozlane z dużych komórek B, chłoniaki grudkowe, chłoniaki z komórek płaszcza, chłoniaki Burkitta, chłoniaki naciekające narządy, np. mózg, płuca, żołądek czy skórę. Istnieje czterostopniowa klasyfikacja zaawansowania klinicznego chłoniaków (tzw. klasyfikacja z Ann Arbor). Stopień I oznacza chorobą ograniczoną do pojedynczych węzłów, natomiast IV, najwyższy, opisuje zajęcie węzłów chłonnych oraz narządów pierwotnie nienależących do układu limfatycznego. Objawy i leczenie chłoniaków Głównymi symptomami chłoniaków są powiększone węzły chłonne, objawy ogólne (gorączka, utrata masy ciała, nocne poty) oraz objawy uciskowe, wynikające z obecności guza nowotworowego poza węzłami chłonnymi. Główną metodą leczenia chłoniaków jest chemioterapia, w niektórych przypadkach połączona z radioterapią. Sukces terapeutyczny, czyli szansa na całkowite wyleczenie pacjenta, zależy głównie od chemiowrażliwości (podatności na leczenie) nowotworu. Chłoniak Hodgkina, inaczej zwany ziarnicą złośliwą, dotyczy specyficznych limfocytów typu B, nazywanych komórkami Hodgkina. Objawy choroby oraz jej leczenie są podobne jak w przypadku chłoniaków nieziarniczych. Jakie są rokowania w poszczególnych typach chłoniaków? Chłoniaki nieziarnicze ze względu na rokowanie co do przeżycia podzielić można na: powolne, agresywne i wybitnie agresywne. Chłoniaki powolne rokują bardzo dobrze, chorzy nawet bez zastosowanego leczenia przeżywają kilkanaście lat. Do tej grupy zaliczają się chłoniaki: grudkowe, niektóre B-komórkowe, skóry i żołądka. W tych przypadkach leczenie nie musi zostać włączone bezpośrednio po rozpoznaniu choroby. Nowotwory te najczęściej pojawiają się u ludzi starszych. Po odpowiedniej terapii pacjenci przeżywają przeciętnie ponad 10 lat. Chorzy na chłoniaki nieziarnicze agresywne rokują gorzej – tacy pacjenci przeżywają do kilkunastu miesięcy bez podjęcia leczenia. Należy tu wymienić chłoniaka z komórek płaszcza, w przypadku którego średnie przeżycie wynosi około 4 lat. Chłoniak węzłów chłonnych z dużych komórek B rokuje podobnie – 5-letnie przeżycia wynoszą około 70%, a całkowite wyleczenie uzyskuje się u ponad 80% pacjentów. Jednakże rokowania w przypadku chłoniaka śródpiersia opornego na leczenie są bardzo niekorzystne: 2-letnie przeżycie wynosi jedynie kilkanaście procent. Do chłoniaków bardzo agresywnych zalicza się chłoniaki IV stopnia, chłoniaka Burkitta oraz chłoniaki występujące w mózgu. Ich leczenie należy rozpocząć od razu po rozpoznaniu. Mimo miejscowej agresywności rokowania po leczeniu są bardzo dobre – wieloletnie przeżycia wynoszą około 80%. W przypadku chłoniaka Hodgkina rokowania są dobre. Trwałe wyleczenia po odpowiedniej terapii wynoszą ponad 80%. U chorych, u których po pierwszej linii chemioterapii nastąpiła wznowa nowotworu i konieczny był przeszczep komórek krwiotwórczych, przeżycia wieloletnie sięgają 50%. Zobacz film: Czym są chłoniaki? Bibliografia: 1. Szczeklik A., Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, Kraków 2016. .